" ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၾကသူမ်ားသို ့... "

ဒီဘ၀မွာ Back Gear မပါဘူး...
ကိုယ္ျမင္သမ်ွ"ေရွ့သို ့"ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြ႔ခ်ည္း...

အၾကိမ္ၾကိမ္ရႈံးနိမ့္မႈေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္လဲက်မႈေတြ အတြက္ ...
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ဖို ့မနည္းအားယူေနရတယ္...

ေနာက္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး တခုလား...
နံရံတခုလား ...
ကိုယ္လွည့္မၾကည့္အားဘူး...
ေသခ်ာတာေတာ့...
 ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္တစံုမရွိဘူး...
အဆံုးအစမဲ့ မ်က္စိစံုမွိတ္ခြင့္လြတ္ေပးမယ့္သူ မရွိဘူး...
အခ်ိန္မေရြးလွည့္ျပန္စရာ အေမ့အိမ္ မရွိဘူး...
" ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေမေမရွိတယ္ " ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းမရွိဘူး...

 ေနာက္လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ဘူး..
...ေနာက္ဆံုးမွာ မက်န္ေအာင္ ေျပးေနရတယ္...
တျပိဳင္တည္းမွာ...
ဣသာမျဖစ္ေအာင္ ေနေနရတယ္...
အဘိဇာမပြား ေအာင္ထိန္းေနရတယ္...
ေရာင့္ရဲတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရတယ္...
တည္ျငိမ္နိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရတယ္...
အေပၚမွာ မာန္မာနေတြ ထပ္မဆင့္ခင္...
အေျခခိုင္ေအာင္...အုတ္ျမစ္ခ်ေနရတယ္...

တကယ္ပါပဲ... တခါတေလမ်ား ကိုယ့္ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္ခ်င္ရင္...
ကိုယ္ေရွ့ေရာက္ေအာင္ ေျပးစမ္းပါ...
ကိုယ္ေစာင့္ေရွာက္တာ ကူညီတာအလိုရွိရင္ ကိုယ့္နံေဘးေရာက္ေအာင္ လာပါ...
ကိုယ့္မွာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ဖို ့ရာ အေျခအေန မေပးလို ့... ။  ။

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ ( ၀၁၊ ၀၁၊ ၂၀၁၄)



တခါတေလ သတိရျခင္းေတြနဲ ့ပဲ …မြန္းက်ပ္ေနရတယ္…
နင္နဲ ့ငါ မေလ်ွာက္ျဖစ္တဲ့ ငါနဲ ့နင္ရဲ ့လမ္းေတြ အေၾကာင္းျပန္ေတြးျဖစ္တယ္…

ဒါဟာ အိပ္မက္မဟုတ္ေၾကာင္း ငါ့ကိုယ္ငါ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ ျပန္ျငင္းေနလ်ွက္ က
နင္မရွိေတာ့တဲ့လမ္းမွာ ငါ့ကိုယ္ငါ ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္…
အရင္ကလိုပဲ….
ဒဏ္ရာေတြကို ဒဏ္ရာေတြနဲ ့ပဲ ျပန္ေျမွာက္ …..ဒဏ္ရာေတြကို ဒဏ္ရာေတြနဲ ့ပဲ ျပန္စားရင္း….

မၾကာခဏ အိပ္ေပမယ့္ ငါတခါမွ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ရပါဘူး… ကြယ္…
စြတ္စြဲခ်က္တို ့ခါးသီးတဲ့ နင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကိုမုန္းတီးတယ္…
ငါကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့ဖူးသလို….
………………………………………
အတိတ္ဟာ အရိပ္ေတြလား….
အတိတ္ဟာ အရိပ္ေတြလား……..
အတိတ္ေတြဟာ အရိပ္ေတြလား…………..ကြယ္…

ေ၀ခြဲရခက္တဲ့ ေပ်ာ့ည့ံညံ့ စကားလံုးေတြအစား
ငါ့မ်က္စိေရွ့ က ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ ေကာ္ဖီတခြက္ကိုပဲ မုန္းပစ္လိုက္ မိတယ္…
(ဒီမယ္ ေကာ္ဖီတခြက္ …နင့္လိုေပါ့ပ်က္ပ်က္ အရာေတြ ငါမုန္းတယ္)
ႏႈတ္ဖ်ားမွ ဒီစကားလံုးအစံု ထြက္က်ျပီးေနာက္ ဒီေန ့အခ်ိန္ အထိ ငါမွန္ မၾကည့္ ရဲခဲ့ပါ….

ဘယ္ဘတ္ ရင္ညႊန္ ့ေအာက္က ခပ္စူးစူးေ၀ဒနာ ေၾကာင့္ အျဖဴေရာင္ ကိုငါမုန္းတယ္…
အိမ္မွာ ေခြးေတြ အမ်ားၾကီးေမြးတတ္ျပီး လူကိုလူလို မၾကည့္တတ္တဲ့ လူေတြေၾကာင့္
အိပ္ေဆးေတြကို ငါခ်စ္တယ္…
ဒီမယ္…
နင္ ပိုက္ထားတဲ့ဂစ္တာ တလက္ကိုခဏ ေဘးခ်ျပီး ငါ့အိပ္မက္ထဲ ကို၀င္လာခဲ့စမ္းပါကြယ္….
တကယ္ကို ခဏေလးပါပဲ…
……………………………………….
ငါလဲ ဒီေလာက္ေတာ့…… အထူအပါး နားလည္ပါ ေသးတယ္…….

အျပာေရာင္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ စားေကာင္းတဲ့အသီးတခုမွ
မဟုတ္ခဲ့တာပဲ…ကြယ္…….။ ။



မေန ့ကရဲ ့အလြန္မွာ... မနက္ျဖန္အတြက္စိတ္ကူးေတြ ေပ်ာက္ရွခဲ့တယ္...
ဒါေပမယ့္ ငါ့ေန ့ရက္ေတြ ရွင္သန္ေနတုန္းပဲ အာဒံ...
ကမၻာသစ္မွာ နင္ေပ်ာ္ေနေလမလား...
ငါကေတာ့ နင္အက်ြမ္းတ၀င္မရွိခဲ့တဲ့ ...
ကတိက၀တ္ေတြ နဲ ့လံုးေထြးသတ္ပုတ္ရင္း...

နင္ေျပာခဲ့သလို...
ငါက စိတ္ကူးမယဥ္တတ္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ေပါ့ အာဒံ...
ငါမရွိေတာ့တဲ့အခါ ကမၻာဟာ အစိမ္းေရာင္ျပန္ေျပာင္းသြားမလား ? ငါတခါမွမေတြးၾကည့္မိသလို...
နင္မေပးနိုင္မယ့္အရာေတြ အတြက္ 
ငါနင့္ဆီက..ဘာတခုမွမေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးပါဘူး...

အေျဖဟာ တမ်ိဳးပဲ ရွိရမယ္ဆိုတဲ့ နင့္အတြက္...
အဓိပၸါယ္နွစ္မ်ိဳးနဲ ့စကားလံုးေတြကို အျမဲသံုးတတ္တဲ့ငါက...
အံ၀င္ဂြင္က် မရွိခဲ့ဘူးေလ... အာဒံ...
ဒီလိုပဲ ငါတို ့လႊဲထိုက္ခဲ့တယ္...

ျမတ္နိူးျခင္းဆိုတာ အခါသလႊဲေတာ့ ငါတို ့နဲ ့ထိုက္တန္တာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ ...
လူ ့စိတ္ လူ ့သေဘာ အားလံုးေျပာင္းလဲ ေနတတ္သေရြ ့...
တေန ့မဟုတ္တေန ့..ငါတို ့ခ်င္း ထိခိုက္ေစခဲ့မိဦးမယ္...

ငါေမးတိုင္းေခါင္းျငိမ့္ေျဖခဲ့ဖူးတဲ့စကားစုတခုအတြက္ ...
ငါနင့္ကို ေက်းဇူးတင္ေနခဲ့မွာပါ အာဒံ...
အမွန္တရားကို ဖက္တြယ္ရင္း တေန ့နင္စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ရွတဲ့အခါ...
ေထာက္ျပနိုင္မယ့္ ကယ္တင္သူတေယာက္ဟာ နင့္ကမၻာသစ္က 'ဧ၀' ပဲ ျဖစ္ပါေစ...

သန္းေခါင္ သန္းလြဲ နင့္ကိုစိတ္ပူျပီးက်ိန္ဆဲေနတဲ့...
မ်က္ရည္ယိုဗံုးတခုနဲ ့လြဲလို ့လည္း...
နင္ေပ်ာ္ရမွာပါ အာဒံ...
လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ အျပံဳးေတြ နဲ ့.... ကမၻာေဟာင္းက ဆုေတာင္းဟာ...
"ငါမွတပါး" နင့္ဘ၀ နင့္ကမၻာ ျပည့္စံုပါေစေၾကာင္း တခုတည္းရယ္ပါ...

ဒါဟာ အိပ္မက္ပါ အာဒံ...
ငါဟာ နင့္အတြက္ရွင္သန္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတာထက္...
ငါဟာ ကမၻာေျမအတြက္ ရွင္သန္ေနဆဲပဲ ဆိုတာ နင္အသိအမွတ္ျပဳေပးပါ...
ဒီဘ၀ေတာ့ ဒီမ်ွရယ္ပါပဲ...။  ။


ငါမညာခ်င္ပါဘူး...
ဒါဟာ သဘာ၀က်က်ရပ္တည္ျခင္းတမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္...
အခုမွေတာ့... အဲ့ဒီ ေမ့မရျခင္းေတြ အားလံုးကို 'သံေယာဇဥ္'လို ့ အမည္တပ္ခ်င္တယ္...
နင္သာ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ေပါ့....

တစထက္ တစ အေရာင္ေတြစံုလာတဲ့ ေဟာဒီ့ သက္တံ့ေရာင္နွလံုးသားထဲမွာေတာင္....
နင္ နဲ ့အတူ က်ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ အျဖဴေရာင္ေတြ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္လာရင္း...
အလြမ္းသင့္ ခရမ္းေရာင္ေတြကသာ တစထက္တစ နယ္ေျမခ်ဲ ့တြင္လာၾက...

ေနသားမက်သင့္တဲ့ ေနသားတက်ေတြနဲ ့...
ငါ'ကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာင္းလဲ ေနလာလိုက္တာ...
နင္ ေပ်ာ္ေနမယ္ဆို ငါကိုယ္တိုင္ နာက်င္ဖို ့ကိုေတာင္ ေမ့လို ့ေလ်ာ့လို ့...

အလြမ္းေၾကာင့္ ငါမငိုေၾကြးပါဘူး...
မိုးအဆံုး၊ေျမအဆံုး...
ငါ့တေယာက္အတြက္ပဲ နင္ရပ္တည္မႈ အေပးခဲ့ဆံုး ဆိုတဲ့ အသိကသာ ...
ရင္ခြင္ အနွံ ့အျပားတိုးတိတ္စြာထိခတ္ကြဲရွလို ့...

အခုထိ...
ေႏြးေထြးမႈေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ရင္ခြင္ဗလာအေၾကာင္း...
ထိလြယ္ ခုိက္လြယ္ ေပါက္ကြဲလြယ္တဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္အေၾကာင္း...
ေမ့တတ္ဖို ့ငါ မၾကိဳးစားပါဘူး...
နင္ေနတတ္သြားေစဖို ့ပဲ ရည္ရြယ္ရင္း...
....
ဒီလိုပဲေလ...
ေန ့ည အခ်ိန္မေရြး နင္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ ့...
တခ်ိန္တခါက...
ငါ့ အိပ္မက္ေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ အေလာင္ျမိဳက္ခံ ျဖိဳခြဲရင္း...

အခုေတာ့လည္း...
... ေန ့သစ္ေတြ ျဖစ္ထြန္းလာလိုက္တာ...
မင္းမ်က္၀န္းမွာေတာင္ ယံုၾကည္မႈေတြ တစ တစ လင္း လို ့...။  ။

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ ( 29,Nov,2011) 2:00AM




တခါတေလမက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြထဲက လန္ ့မနိူးခ်င္မိေလာက္ေအာင္...
ငါ့မသိစိတ္က တမ္းမက္ေနတုန္းပဲ ေစတန္...

အတိတ္ေတြထဲက...
ႏုနယ္တဲ့ အေတြးေတြနဲ ့ မရင့္က်က္ခဲ့တဲ့ နွလံုးသားတစံုဟာ ...
နင့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ တြယ္တာမိခဲ့သလဲ...

အဲ့ဒီ မသိစိတ္ေတြကို ငါမုန္းတယ္....

ဒီ ေရအလ်ွင္ေတြကို ရပ္တန္ ့ေပးပါ...
ေရွ့ေလ်ွာက္ မမုန္းသင့္တာေတြကို ငါမုန္းမိေတာ့မယ္ ေစတန္...
အဲဒါေတြက...
ငါ့ကိုယ္ငါရယ္...
ငါ့သမိုင္းေၾကာင္းတေလ်ွာက္က အမွတ္တရေတြရယ္...

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားလႈပ္ရံု မင္ကုန္ရံု ေပးဆပ္တတ္ခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ...
နင္လိုအပ္တိုင္း ေဖြရွာဖို ့..
ငါ ဆိုတာေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနတတ္ခဲ့တာ...

လံုေလာက္ပါေတာ့ ေစတန္...
ငါ့ဘ၀အခ်ိန္ေတြ ငါ့ေနရာေတြ... ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက နွလံုးသားကိုပါ ...
နင္လိုရာ ျပဳစားခဲ့ျပီး မွ...
လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါေတာ့...

နင့္ အတြက္ ငါ ဆိုတာ...
အနာကပ္တဲ့ ပလာစတာေလးေလာက္သာ ...
တန္ဖိုးရွိခဲ့တာ ပဲ...

ေက်းဇူးျပဳျပီး....
ျပဳစားတာေတြ ရပ္ပါေတာ့ ေစတန္...
ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ နင့္ဆီက... ဘာမွ မျဖစ္သလိုပဲ ...
ငါေျပးထြက္သြားပါရေစ... ။  ။




အလြမ္းက နင့္ကိုနာက်င္ေစခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္...
ငါ့ကိုေတာ့ ေလာင္ျမိဳက္ခဲ့တယ္...

အခုေတာ့...


ငါ့ႏွလံုးသားတခုလံုးျပာက်ခဲ့ပါျပီ...

ဒီတခါ ေရာက္ရွိလာမယ့္ မုတ္သုန္ေလနဲ ့အတူ...
သူတို ့တျဖည္းျဖည္းလြင့္ပါသြားၾကလိမ့္မယ္...

နင္သိပ္ကံေကာင္းခဲ့သေလာက္ ငါသိပ္ကံဆိုးခဲ့တယ္...

အခ်စ္ဆိုတာ...
အဆိပ္နဲ ့ျပန္ေဖၚစပ္ထားတဲ့ ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးတမ်ိဳးပါပဲ...

ငါ...ရက္စက္တတ္ေအာင္ တသက္တာလံုးေလ့က်င့္ခဲ့တယ္...

" ငါနင့္ကိုေမ့လိုက္တယ္...ငါနင့္ကို ေမ့ပစ္ခဲ့တယ္..."
ေသခ်ာတယ္...
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီစကားေလးတခြန္းနဲ ့ပဲ..ငါအသက္ပါသြား ပါလိမ့္မယ္....။  ။


ငါသိတယ္...
ဒီတခါ ငါတို ့.. အရႊဲ ့တိုက္ေနတာ မဟုတ္ ေတာ့ မွန္း… 
ဒီ့ အျပင္ ေနာက္ တခါ ထပ္မရွိနိုင္ေတာ့မွန္း…
ဒီလိုပဲ…
ဘယ္ညာ မွားခဲ့တဲ့ လိုက္ဖက္ျခင္းေတြနဲ ့...
မင္းထပ္မံ ေတြ ့ရွိသြားခဲ့တဲ့ နံရိုးတဖက္ ရဲ ့အေနာက္မွာ ...
ငါ' ဆိုတာ တိတ္တိတ္ကေလး ...
က်န္ရစ္ခဲ့တယ္...

အရင္ကလို...
မင္း ေနပူတယ္ ဆိုရင္ေနကာဖို ့ ငါ့မိုးကာေလး ခၽြတ္ေပးခ်င္ခဲ့တုန္းပဲ...
ဒါေပမယ့္ ...ဒီတခါ တကယ္ နာက်င္သြားတယ္...
မင္း မသိခဲ့တာေတြ ...ငါ ဟန္လုပ္ရန္ေစာင္ရင္းေျပာျပခ်င္ေနတုန္းပဲ...
ဒါေပမယ့္ တိတ္တိတ္ကေလး ျငိမ္သက္ေပးလိုက္တယ္...
မင္းကေတာ့ အရင္လို  အညီအမွ် ပါပဲ...
သူ ့အေပၚမွာလဲ.. သ၀န္ေတြတိုျပေနတုန္းပဲ...

"ငါ့ကို ဆူပါ...ဆဲသလို လာမေအာ္နဲ ့"လို ့...လည္း...
နင့္ကို ငါ ျပန္မေအာ္ျဖစ္ေတာ့ ျပန္ဘူး....
ပါးျပင္ေပၚလိမ့္ခ်ခြင့္မရွိတဲ့ မ်က္ရည္က..
ရင္ဘတ္ထဲကို ပူခနဲ လိမ့္ဆင္းသြားသလိုမ်ိဳးးး ...
ထိထိခိုက္ခိုက္... 

ျပီးေတာ့... 

တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္...

အခ်စ္အတြက္နဲ ့မ်က္ရည္က်ရမွာ ရွက္တယ္...
ေနာက္ျပီးေတာ့... မသိတတ္ခင္တုန္းက...
မင္း မ်က္ရည္ေတြ အလြဲသံုးစား လုပ္ခဲ့မိတာ ရွက္တယ္...

" မလိုပါဘူး " ဆိုတဲ့ စကားကို မလိုခ်င္ေတာ့လို ့...
မင္းသိစရာ မလိုေအာင္ ငါ 'သူ မ' ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္...

ငါသိေနေသးတယ္...ၾကိဳးစားေနတုန္းပဲ...
ဆိတ္ျငိမ္စြာ နာက်င္တဲ့ အခါ...ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပံဳးျပတတ္ဖို ့...
ပူေလာင္စြာ နာက်င္တဲ့အခါ...အူလႈိက္သည္းလႈိက္ ေအာ္ရယ္တတ္ဖို ့...

မင္းသိပါတယ္...
အေၾကာင္းျပခ်က္ ရွိခဲ့တဲ့ အခ်စ္က ေျဖသာတယ္..
အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိခဲ့တဲ့ အခ်စ္က တခါတေလမွာေတာ့... ဒဏ္ရာရေစတယ္...
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ မရွိခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကေတာ့ ဘ၀မွာ အနာက်င္ရဆံုးပဲ...။  


ေႏြးေႏြးသဲမြန္ (  ေမ ၊၅ ၊၂၀၁၁)

" အေလ့က်... "


အမွန္က ဗ်ိဳင္းလည္း ...မနားဖူးဘူး...
ဒီလိုပဲ...
အလြမ္းနဲ ့ယွဥ္ရက္သားးး
သူ ့ဟာ သူ လြမ္းနာက်ေနခဲ့တဲ့ ေပါက္ပင္....

မ်က္ရည္ မရွိသလို သက္ေသ မရွိဘူး...
ေက်ာက္ထက္ အကၡရာ တင္စရာ...
တူသားေပသား တက် ...
အိပ္မက္ျပာ အေဟာင္းအႏြမ္းေတြေတာ့ ရွိေလရဲ ့...

တကယ္ပါပဲ...
မလြမ္းေလာက္ပါဘူး လို ့ ကိုယ္ေျပာေတာ့ ...
ခ်စ္ျမတ္ျခင္း က မဲ့ ျပံဳး ျပံဳး လို ့....

"ဘယ္သူ ့ကို မွ မျမဴဆြယ္ခဲ့ေသးဘူး.."
မာန ပ်ိဳေတြ ျပန္အသက္၀င္လာခဲ့...
ဒီမွာ...
စိတ္ခ် လက္ခ် ထားခဲ့နိုင္တယ္..
က်ရာေနရာ အပင္ျဖစ္ေျမာက္နိုင္တယ္ ဆိုတာ...
မင္းသိနွင့္ခဲ့ျပီးသားပဲ မဟုတ္လား.. ။  ။

;;