ငါ မေတြ ေ၀ပဲ…လည္း
ခ်စ္ဖူူးတယ္…
မေသခ်ာပဲ…လည္း…ရူး ဖူူးတယ္..
အခ်စ္ ဆိုတာ အ’ မဂၤလာ တပါး
မဟုတ္ရဘူး ကြယ္…
စိတ္အပန္းေျဖရာ…ကစားကြင္းတခု…
မျဖစ္ရဘူးကြယ္….
ဒါေတြဟာလည္း…
ငါမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို…
ၾကံဳဖူးတယ္…
ငါက..
ငါ့အစြမ္းရွိသေရြွ ့ ေတာ့
အျမင့္မားဆံုး ပ်ံသန္းၾကည့္ခ်င္တယ္…
မင္းက..
မင္း အတၱ ေတြနဲ ့ ငါ့ကို..ခ်ည္ေနွာင္လို ့မရ နုိင္ေတာ့မွာ..
စိုးရိမ္တယ္…
“မိန္းမ တေယာက္ရဲ့ အေရးပါမႈ ျမင့္တက္ေနသေရႊ ့..
ေယာက်ၤား တေယာက္ရဲ့ မာန က်ရႈံးေနသတဲ ့”
ငါ ျမတ္ႏူိးခဲ ့ဖူးတဲ့ မင္းမ်က္လံုးေတြ…
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ အျဖစ္…
ခါးခါး သီးသီး စိုက္ၾကည့္ခဲ့တယ္….
“ ေအး.မင္းငါ့မ်က္နွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္စမ္းပါ” တဲ့
အင္း …ဒါဟာလည္း သူ ့စကားကိုေနာက္ဆံုးနားေထာင္ျခင္းပါပဲ..
“ မိန္းမတေယာက္ က လိုအပ္တာထက္…
သိပ္ ေတာ္လြန္းတတ္လြန္းခ်င္ေနရင္..ငါမုန္းတယ္..” တဲ့
ေၾသာ္..သူပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရယ္..
“မင္း ငါ့ကိုဒီေလာက္ေက်ာခိုင္းခ်င္ေနလဲ..မင္းသေဘာပဲ”
…………………………………………
ေက်ာခိုင္းတာေတာ့မဟုတ္ခဲ ့ဘူး…
မျမင္ခ်င္ေတာ့လို ့လွည့္ထြက္ခဲ့တာ..
သိပ္ေတာ့လည္းမထူးဆန္းပါဘူး…
မင္းနဲ ့ငါ့ၾကား တူညီမႈ တခုပဲ ရွိခဲ့တယ္…
ဒါေတြ ထားလိုက္ပါေတာ့ ခ်စ္သူ…
ခံစားခ်က္ ကိုယ္စီပိုက္…
ခံယူခ်က္ေတြ နဲ ့ပဲ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္…
ခရီး ဆိုတာ..ေရာက္မွန္းမသိ…..ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္….။ ။
*
။ ။အဲ့ဒီေန ့က မိုးျပာေရာင္ အက်ီ ၤေလးနဲ ့အသဲအသန္ေမာင္းလာတဲ့ဆိုင္ကယ္ေပၚက ခုန္ဆင္းလာတဲ့ေကာင္ေလးတေယာက္ကို က်မသာလိုက္ၾကည့္မေနျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲကြယ္…
သူက က်မတို ့၀ိုင္းကျဖတ္သြားျပီး က်မတို ့ေနာက္ကသူ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၀ိုင္းမွာ၀င္ထိုင္ပါတယ္..
“ မင္းတို ့ေကာင္ေတြ ငါ့ကိုေတာင္မေစာင့္ဘူးကြာ.. ရွာလိုက္ရတာ ေတာင္ထိပ္ဆိုေတာင္ထိပ္
မူဆယ္ဆို မူဆယ္ေတာ့ေျပာသြားမွေပါ့ကြ..ဘယ္မွာလဲ ရည္းစားရတဲ့ ငတိ ေရေျမ့ရွင္ ဒဂါၾကီး “
“ ေနဦးကြ လာလိမ့္မယ္ ေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ပါမယ္လို ့ေျပာတယ္..ဟီဟိ ငါတို ့ေကာင္ေတြ လဲ ပြေပါက္တိုးတာေပါ့ကြာ”
အေနာက္၀ိုင္းက အသံမ်ားကို က်မတို ့အတိုင္းသားၾကားေနရသည္…ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ေနပါျပီ… မိငယ္ ကလဲ မလာေသး
ဒီေန ့သူတို ့အတြဲ အဆင္ေျပသည့္အထိန္းအမွတ္ျဖင့္ေကၽြးသည့္ပြဲ ျဖစ္သည္.. ဒါေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြ ကေနာက္က်လို ့ေနသည္..
ဒါဆို ေနာက္၀ိုင္းက မိုးျပာေရာင္နွင့္ ဂ်စ္တူးေလး က ငခန္ ့သူငယ္ခ်င္းပဲေပါ့…
“ဟာ ေဟ့ေကာင္ခန္ ့ၾကီး ေစာင့္လိုက္ရတာကြာ မင္းကလဲ ငါတို ့ဗိုက္ဆာေနျပီကြ.. အစားျပီးရင္လဲ လာရဦးမွာေနာ္..ေဟ့ေကာင္
ဒါနဲ ့ငယ္ငယ္ ဘယ္မွာလဲ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ “
“ အာ ဒီမွာေလဟာ… “
“ ဟိုက္ သြားပါျပီ… “
“ ဟားဟား ထားလိုက္ပါေတာ့ ငါတို ့က နင္တို ့ေျပာတာေတြ မၾကားပါဘူး ပတ္၀န္းက်င္ကို ေဘးမဲ့လႊတ္ထားတာ..ဟုတ္တယ္ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းတို ့ “
“ ဟုတ္ပါတယ္ ဟုတ္ပါတယ္.. “
“ ၀ါး..ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ဒါဆိုလဲ မိတ္ဆက္ေပးၾကဦးေလ..”
ငယ္က ဦးေဆာင္၍
“ အင္း ဒါက ငယ့္အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ ငယ္တို ့နွစ္ေယာက္တရား၀င္ရည္းစားျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံေပးမယ့္သူေတြေပါ့..
ဒီဘက္ က မိဂူး ၊ ဒါက မိျဖဴ ၊ ဟိုအစြန္ကတေယာက္က မိယု တဲ့ နာမည္အရွည္သိခ်င္ရင္ေတာ့ ေနာက္တ၀ိုင္း ေကၽြးရမယ့္ လူျဖစ္သြားမယ္..”
သူ ့မ်က္၀န္းေတြက က်မ ဆီသို ့အေရာက္မွာ ရပ္တန္ ့သြားသည္… လွပ္ခနဲ ျဖစ္သြားေသာရင္ခုန္သံကိုု က်မကိုယ္တိုင္ ျပန္ၾကားမိခဲ့ရသလိုလို..( ဒါေပမယ့္ ေမာင္ ရယ္..အဲ့ဒီ့တုန္းက ေမာင့္ အၾကည့္ေတြဟာ… အေ၀းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ေမာင့္ အခ်စ္ဦး ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ ့က်မ ပံုစံကဆင္ေနလို ့ဆိုတာ ၾကိဳမသိခဲ့ရတာ ရင္နာလိုက္တာကြယ္)
“ဒါက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ.. ဒီဘက္က ဖိုးသား ၊ဒီေကာင္က ေ၀ယံ ၊ ဒါက ေတမိ တဲ့ “
“ အမ္ သူ ့နာမည္ၾကီးကလဲ ဘာလို ့လဲ.”
“ ဘာလို ့ရမွာလဲ စကားမေျပာလို ့ေပါ့ တေန ့လံုးေနမွ တခြန္းနွစ္ခြန္းထြက္ေအာင္ မနည္းေျပာခိုင္းရတယ္..”
“ေၾသာ္ ဂလံုလား ဟားဟား ဟား ခုနကေတာ့ ေျပာေနသလိုပဲ “
“ အဲဒါ သူေဒါကန္လာလို ့ဗ်..အမ္ ဒါဆို အမ တို ့က က်ဳပ္တို ့ေျပာေနတာေတြၾကားတယ္ေပါ့ “
“ အာ ၾကားဘူး ၾကားဘူး ..”
“ ဟားဟား ဟား”
က်မ တို ့ေတြ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာပဲ အဖြဲ ့က်သြားခဲ့ၾကပါတယ္… က်မ မ်က္၀န္းေတြက လဲ သူ ့ေရွ့ေမွာက္မွာ မၾကာခဏ ေခ်ာ္လဲလို ့ေပါ့.
“ယုယခင္္ တို ့ျဖဴသြယ္ တ့ို အဖြဲ ့့ဘီယာဆိုင္ေတာင္ ေရာက္ေနပါေရာလား “
တဖက္၀ိုင္းက စကားသံေၾကာင့္ က်မ တို ့၀ိုင္းတိတ္ဆိတ္သြားသည္..
ဆတ္ဆတ္က်ဲ ငယ္ကပဲ စေျပာသည္…
“ ေအး ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ ့ကိုယ္လာတာ… ပါးစပ္ေတြ ကိုယ့္ဘာကို ပိတ္ရင္ေကာင္းမယ္ ..လာပိတ္ေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တေက်ာင္းထဲသားေတြ မေကာင္းေတာ့ဘူး “
ငယ္က ေစာင္းသလိုလိုနွင့္ တည့္တည့္ေျပာေတာ့သည္.. တကယ္ဆို သူတို ့က က်မတို ့ကြန္ျပဴတာ ကလူေတြ ေသခ်ာကေတာ့ က်မတို ့လဲမသိ… က်မတို ့အဖြဲ ့ကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိပံုရသည္.. အခုလို ဂ်ီတီစီ ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့တြဲ ထိုင္ေနၾကတာကိုလဲ အသဲနာပံုရသည္..
ငယ္ငယ္ ကေျပာေတာ့ ငခန္ ့က မေနေတာ့
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို ့ဘာစကားေျပာတာလဲ လူလိုေျပာရင္ေကာင္းမယ္ မိန္းကေလးေတြကို နာမည္တပ္ျပီးေတာ့ မေစာ္ကားနဲ ့”
“ ဟာ ဘာလဲကြ သူမ်ားျခံ ခုန္လာတဲ့ႏြားက အေစာၾကီး ကိုယ့္စားရိတ္နဲ ့ကိုယ္ေနပါလား..အဲ့ဒါေလးေတြက ငါတို ့ပ်ိဳးခင္းေတြ”
“ ဟာ မင္းေသခ်င္လို ့လား ၾကာတယ္ကြာ”
…………………..###......................
>>>………………..<<<<
မထင္မွတ္ပဲ ရန္ပြဲ ထျဖစ္သည္.. စကားတခြန္းမွ မေျပာပဲ ထိုင္ေနသည့္သူက ရုတ္တရက္ ထ၍ ဘာမွမေျပာပဲ ထိုလူကို စထိုးသည္…
က်မတို ့လဲ မဆြဲရဲ ၾက…
ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနၾကရာမွ ေရွ့ကလူကို မဲေနတဲ့သူ ့ဆီသို ့ေျပး၀င္လာေသာ အရိပ္တခု…
“မိယု….မသြားနဲ ့”
ဂူဂူး၏ ေအာ္သံ…
သို ့ေပမယ့္ က်မ သူ ့ေနာက္ေက်ာဆီသို ့ေျပးကပ္သြားမိသည္… အား…….. စူးရွေသာနာက်င္မႈ တခုနဲ ့အတူ က်မ ဦးေခါင္းခြံတခုလံုးျပဴတ္ထြက္ သြားၾကျပီဟု ခံစားမိသည္… ထို ့ေနာက္…ထို ့ေနာက္…..
……………………………………………………..။…………………………………………………………………………………..
“ မ …မ..သတိရျပီလား …”
“ ဟင္…… အင္းးးး..”
“ ဟာ ေတာ္ေသးတာေပါ့ မ ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ တို ့တညလံုးေစာင့္ေနၾကတာ ..ေနာက္ တနာရီမွ မ သတိရမလာရင္
ရန္ကုန္ ေဆးရံုထိ သြားရေတာ့မွာ”
“ အမ္..ေဆးရံု… ဟင့္အင္း မသြားဘူး အခု အခု ယု ဘယ္မွာလဲဟင္ “
“ အခု မသြားရေတာ့ ပါ ဘူး မ ရဲ ့..အခုက ေဆးရံုအုပ္ၾကီးရဲ ့အိမ္မွာေလ.. သူ ့ကို ေတာင္းပန္ျပီး ဒီကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လာခဲ့တာ..
ေဆးရံု အထိသြားရင္ ရန္ျဖစ္လာတာ ဆိုေတာ့ အမႈျဖစ္ေတာ့မွာ “
“ အို ေတာ္ေသးတာေပါ့ … ေတမိ အဲ သူဘာျဖစ္သြားေသးတာလဲ “
“ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ အံ့မင္းညိဳ ပါ မ .. သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ့ ဖိုးညိဳ လို ပဲ့ေခၚၾကတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ ေတာ့ အံ့ၾသ သြားတယ္…ျပီးေတာ့
မ ကို ေမးစရာ ရွိတယ္ စိတ္မဆိုးဘူး ဆိုရင္ေလ “
“ အင္.. ေမးေလ..ေမးပါ”
“ အာ ..အခု မေမးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ.. မမ ေသခ်ာေနေကာင္းသြားမွပဲ ေမးေတာ့မယ္ေနာ္..
အခု ကၽြန္ေတာ္တို ့အေဆာင္ကို လိုက္ပို ့ေပးမယ္..
ညေန အျပင္မထြက္နဲ ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စားဖို ့လာပို ့ေပးမယ္ မမ ဘာစားခ်င္လဲ ေျပာ”
အို သူ ့မ်က္၀န္းေတြက ႏူးညံ့လြန္းေနတယ္.. က်မ ကံေကာင္းလိုက္တာေနာ္.. ( တကယ္ေတာ့ က်မ ထက္ကံေကာင္းေနတဲ့သူ သူ ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပုန္းခိုေနခဲ့တယ္ ဆိုတာ က်မ မွ မသိခဲ့ရတာကြယ္)
“ မိျဖဴ ငါ ဘာစားရင္ ေကာင္းမလဲ ဟင္… “
“ ေအး မိယု ရယ္ နင့္ေခါင္းကြဲထားတဲ့ ဒဏ္ရာနဲ ့မဟုတ္တာေတြ ေတာ့ မပူစာနဲ ့ေနာ္..
ေခတ္မွီ က ငါးရံ ့ဆံျပဳတ္ေလး ေသာက္ပါလား နင္ၾကိဳက္တယ္ေလဟာ..ေနာ္”
“ အင္းပါ ျပီးေရာ ဒါဆို ညိဳ အဲ ေမာင္ေလး မ ကို အဲ့ဒါပဲ ၀ယ္ေပးေနာ္ “
“ရင္ခုန္သံေတြ မွားယြင္းခဲ့ သလား ေမာင္…
ေမာင္ေပးတဲ့ အိပ္မက္ေတြ မွာသာယာျပီး…
ေမာင့္မ်က္၀န္းေတြ ကို ဘာသာမျပန္တတ္ခဲ့တဲ့ က်မ အမွားပဲလား…
အမွန္တရားဆီကို သြားဖို ့က်မ ေျခလွမ္းေတြ
မ ႏိူးထ ခ်င္ခဲ့ဘူး ေမာင္ရယ္… “
ညေနက် ေတာ့ သူ အေဆာင္ကိုေရာက္လာတယ္ .. ညဘက္ ၇ လမ္းထိပ္က ႏိူ ့ပူဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ျဖစ္ၾကတယ္…
က်မရဲ ့ပထမဦးဆံုး ရင္ခုန္သံေတြကို နားလည္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ က သူ ့အေၾကာင္းေတြ စံုစမ္းေပးမယ္လို ့ပဲ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္…
“ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးမယ္ေနာ္..ဒါေပမယ့္ မ ေျဖခ်င္မွေျဖပါ “
“ အင္း…”
သူ ့ႏႈတ္ခမ္းပါး က ထြက္လာတဲ့ စကားသံတိုင္းကို ေခါင္းျငိမ့္တတ္ဖို ့ ဘယ္လို တန္ခိုးရွင္ ကမ်ား က်မ ကို ညိဳ ့ယူထားခဲ့သလဲ…
“ မ အဲ့ဒီေန ့က ဘာလို ့ကၽြန္ေတာ့္ ကို ကာေပးခဲ့သလဲ ..တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ က ေယာက်ၤားေလးပဲ.. မ မလုပ္သင့္ဘူး..
အဲ့ဒါကို သိလား “
“အင္း အမွန္အတိုင္း ေျပာရမလား “
“ မ သေဘာပါ “
“ ယု မသိဘူး… ရုတ္တရက္ ကို ယု ဘာျဖစ္သြားမွန္း ကို ယု မသိတာ “
သူျပံဳးတယ္ ..အို သူ ့အျပံဳး ေလးက သိပ္ Charming ျဖစ္တာပဲကြယ္ … သူ ့သြား ညီညီေလးေတြ နဲ ့လိုက္ဖက္လြန္းတယ္..
“ ေၾသာ္ ဒီလိုလား အိုေခ ေလ…ထားလိုက္ပါေတာ့ ..ခန္ ့ၾကီးတို ့အတြဲ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပေနတာပဲ…
လိုက္ဖက္တယ္ေနာ္… ငယ္ငယ္ ကလဲ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ပံုရတယ္..ဒီေကာင့္ကို “
“ အင္း ဟုတ္ပါ့ မိငယ္ က အေဆာင္မွာဆိုေျပာေျပာေနတာ နားေတာင္ညီးတယ္ “
“ မ ကလဲ ျပန္ၾကြားေပါ့ မ ရည္းစား အေၾကာင္းေတြ “
“ အို ၾကြားခ်င္တာေတာင္ ရွိမွ မရွိတာကိုး.. “
“ ဟားဟား ဟား … ကၽြန္ေတာ္ရွာေပးရမလား ကၽြန္ေတာ့္ ေဘာ္ဒါေတြ ေတာ့ မၾကိဳက္နဲ ့…
ေက်ာင္းက ဖဲဂ်ိဴး ေတြ တေကာင္မွ မေကာင္းဘူး… “
ရွာေပးစရာ လိုလို ့လားကြယ္… ေမာင့္အျပံဳးေတြ ထဲ က်ဆံုးေနခဲ့ျပီးသား သူေပပဲ….
အေဆာင္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငယ္က စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္၀န္း နဲ ့ေမာင့္ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပတယ္…
ေမာင္က ရန္ကုန္သားျဖစ္ျပီး စာေတာ္တဲ့ အေၾကာင္း..ေမာင္တို ့ဂ်ီတီစီ ေက်ာင္းမွာလဲ ေမာင့္ကို ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးေပါင္း မ်ားစြာရွိေၾကာင္း .. ေနာက္ဆံုးတခုကေတာ့ … ေမာင့္ မွာ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးထဲ က သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ အခ်စ္ဦး သူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူေကာင္မေလး တေယာက္ရွိေၾကာင္း နဲ ့ေမာင္ က သူ ့ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ …ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ၾကံဳတိုင္းေျပာျပတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ…
“ အခ်စ္ဦးျဖစ္ခြင့္ ဆိုတာ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလဒ္ တခုလား …
က်မ အခု ေသဆံုးသြားခ်င္တယ္ ေမာင္…
ေနာင္ ဘ၀မွာ ေမာင့္ အခ်စ္ဦး ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ တခုရွိရင္ေပါ့… “
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ က်မ အနားမွာ အျမဲရွိရွိ ေနတတ္တယ္.. ေမာင့္ေက်ာင္း ကျပန္လာတိုင္း က်မ တို ့ဆီကို ေမာင့္သူငယ္ခ်င္း
ေတြနဲ ့အတူ ေရာက္ေရာက္ေနခဲ့တာေပါ့…
ညဘက္ က်မ တို ့အေဆာင္ကို ခန္ ့ၾကီးတို ့ဂစ္တာလာတီးရင္ေမာင္ ပါ ပါ လာတတ္ျပီေလ…
“ ကြန္ျပဴတာ ေက်ာင္း၀င္းထဲက ေကာင္မေလး သိပ္ခ်စ္လြန္းလို ့ငါလိုက္ေငး..
ခိုးခိုးျပီး ေတာ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကည့္ သူေလတကယ္ကို မသိ…
…………..ဂ်ီတီစီ ေက်ာင္းသားေလးမို ့ရင္မွာ မေအး ငူငူ ငိုင္ငိုင္ေဆြး “
အခု Girl Band တခုက ဆိုထားတဲ့ “ ေဆးေက်ာင္းသား “ သီခ်င္း အလိုက္ေလးေပါ့..အဲ့ဒီ့တုန္းကေတာ့ အေခြလဲ မထြက္ေသးပါဘူး…
ေမာင္တို ့အဖြဲ ့ဘယ္က ရလာတယ္မသိဘူး .. က်မ တို ့ရင္ခုန္ရတဲ့ သံစဥ္ေတြ ေပါ့…
ျပီးေတာ့ ေမာင္ က ဂစ္တာတီးျပီး ဒိုးလံုးရဲ ့ “ ခ်စ္ဦးေမ “ သီခ်င္း ကိုဆိုတယ္…
“ ရင္ထဲ ကခ်စ္ဦးေမ ..ငါတမ္းတ သိပ္လြမ္းေန မင္းရယ္သံ ေလး..မင္းငိုသံေလး..
ငါျပန္္ၾကားေန ဘာေၾကာင့္မို ့ငါလြမ္းေဆြးေန… “
ေမာင္ က်မ ကိုေသေအာင္သတ္ေနတာလား.. သူငယ္ခ်င္းအားလံုးရဲ ့မ်က္လံုးေတြက က်မ ဆီမွာေလ..
ျပတင္းေပါက္နားမွာ သီခ်င္းနားေထာင္ေနၾကရင္းက က်မ ထိုင္ခ် လိုက္မိတယ္…
သဲ လို ့ေမာင္ေခၚတဲ့ ေမာင့္ေကာင္မေလးကို ေမာင္က က်မ ေဘးနားကေန လြမ္းေနခဲ့တာေပါ့..ေနာ္…။ ။
“ မ
စစ္ေက်ာေရးရံုးေရွ့ကိုေရာက္ေတာ့ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိရေသးတယ္…
ျပံဳးပန္းေ၀ မွာ အေအးေသာက္ျဖစ္ၾကတယ္ေလ…ျပီးေတာ့ မ တို ့ေတြ အေဆာင္ကို ျပန္မေရာက္ေသးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ တို ့မင္းဧရာမွာ ပဲ ဂစ္တာသြားသြားတီးၾကတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ တို ့အဖြဲ ့မအူပင္တံတားေအာက္မွာ ေရ ေတြေဆာ့ခဲ့ၾကတာေရာ…
ငယ္ငယ္ က ခန္ ့ၾကီးကို စိတ္ေကာက္လို ့တဖြဲ ့လံုး၀ိုင္းေခ်ာ့ခဲ့ၾကရတာေတြ ေရာပဲ …
ကၽြန္ေတာ္လဲသတိရပါတယ္…
မရဲ ့
အံ့မင္းညိဳ “
က်မ တို ့ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အိမ္ျပန္သြားခ်ိန္ ေမာင့္ဆီကို စာေတြ တေလွၾကီးေရးျပီးမွ ျပန္ရခဲ့တဲ့ တေစာင္တည္းေသာစာပါ…
မရဲ ့
အံ့မင္းညိဳ တဲ့လား…ေမာင္ရယ္…
ကံဆိုးစြာနဲ ့က်မတို ့ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္မွာ ေမာင္တို ့က စာေမးပြဲ ျပီးလို ့ျပန္သြားခဲ့ၾကတယ္…
ေမာင္ရန္ကုန္ ကို ျပန္ေနတယ္ ဆိုတဲ့အသိက က်မ ရင္ကိုစူးတေခ်ာင္း စူးစိုက္ေနသလို အခံရခက္လွပါတယ္…
“သဲ” ဆိုတဲ့ ေမာင့္အခ််စ္ဦးေလးက ေမာင္တို ့အိမ္နားေလးမွာပဲ ေနသတဲ့…တရပ္ကြက္ထဲ ဆိုလား…
ခုဆို သၾကၤန္ေလ…ေမာင္ ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ေနာ္… ေမာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ…ကြယ္…
ျမန္မာ့အသံက သတင္းမွာ ရန္ကုန္သၾကၤန္အေၾကာင္း ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ေမာင့္ကို ပိုလို ့သတိရတယ္..
ေမာင့္ကို မ်ားျမင္ရမလား လို ့လိုက္ရွာေနမိတယ္..က်မ ရူးလိုက္တာေနာ္ ေမာင္…
သဲသဲ ဆိုတဲ့ က်မ နဲ ့ရုပ္ရည္ေရာ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားပါ ခပ္ဆင္ဆင္ တူတယ္ဆိုတဲ့ ေမာင့္ေကာင္မေလးလဲ…
အရမ္းေပ်ာ္ေနမွာေနာ္…
က်မ ကေတာ့ သၾကၤန္နားနီးလို ့ျပန္ခါနီး ေမာင္ေလာင္းသြားတဲ့ ေရသန္ ့ဘူးထဲက ေရေလး တေပါက္ နွစ္ေပါက္ကလြဲလို ့
အစိုမခံေတာ့ပါဘူးကြယ္.. အျပင္ကို မထြက္လို ့သူငယ္ခ်င္းေတြ က မခ်င့္မရဲ ေျပာပါတယ္…
“ နင္ေတာ္ေတာ္ ရူးတာပဲ မိယု “ တဲ့…
ဟုတ္ပါတယ္ေလ… ယုယခင္ ဆိုတဲ့ မိန္းမ တေယာက္ဟာ ေမာင္နဲ ့မေတြ ့ခင္အခ်ိန္အထိေတာ့ ရူးသြပ္ျခင္းကင္းမဲ့ခဲ့ပါတယ္…ေမာင္။ ။
ေမာင့္ ကို သခ်ၤာရွင္းျပေနရင္းက ေမာင္ က ကဂ်ီကေဂ်ာင္က်တယ္… လဘၻသုတ္စားခ်င္တယ္တဲ့ေလ…
က်မ တို ့အေဆာင္ေအာက္မွာက စာသင္ခန္းတခုရွိေတာ့ ေမာင္တို ့စာလာလုပ္လို ့ရတယ္..
သခ်ၤာတခ်ိဳ ့အခန္းေတြကလဲ ေမာင္တို ့ေက်ာင္းနဲ့သင္ရိုးကတူတယ္ေလ…
စာရွင္းေနရင္းက ေမာင့္ မ်က္နွာေလးကို ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္…ေမာင္က သိပ္ အျပစ္ကင္းတာပဲကြယ္…
မ်က္နွာေလးက ဂ်စ္ကန္ကန္ မႈန္ေတေတေလးနဲ ့… စကားလဲ အရမ္းနည္းတယ္..
ေမာင္ရယ္.. မ်က္စိေရွ့မွာ ျမင္ေနရက္ကကို..လြမ္းခဲ့ရတယ္…
သိပ္လွပတဲ့မ်က္လွည့္တကြက္…
တသက္လံုး အပင္ပန္းခံ ရင္ကြဲေအာင္ကခဲ့ ရတဲ့
ဇာတ္လမ္းတပိုဒ္ မွာ
ငါဟာ မင္းသမီးတလက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး…။
မေၾကျငာပါနဲ ့
တမင္ရင္နာခံ ျပီးေတာ့ကို
ငါ့ ကိုယ္ငါ လွည့္ထြက္ခဲ့တာပါ…
တစတစ ေ၀းကြာသြားတဲ့
မွိင္္တိုင္ေလးမ်ားဆီမွ
မဆံုနုိင္ျခင္းဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ
ပီပီသသ ၾကားတယ္…။
မ မွန္ေတာ့တာကလြဲ လို ့
ငါတို ့မမွားခဲ့ၾကပါ ခ်စ္သူရယ္…
ရင္တခု လံုးနဲ ့ထပ္ေလာင္း
ရႈံးခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပမယ္…။
နာက်င္မႈျခင္းညီမ်ွ ေတာင္
တမင္ ကခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္တစ္ကြက္ပါ ခ်စ္သူ
ရင္ကြဲ ခံ ဇာတ္လမ္း အတြက္
ေဟာဒီက ရင္ဘတ္တျခမ္းကလြဲ လို ့
ဘယ္သူမွ ၾကိဳမလြမ္းခဲ့ရပါဘူး….။
ေတာင္းပန္တယ္ ဆိုတဲ့စကားနဲ ့
ကိုယ့္ကို္ ကိုယ္မက်ိန္ဆဲပါနဲ ့ ခ်စ္သူ
ယုတၱိ မရွိတဲ့ အမွန္တရားတခု အတြက္
ေခါင္းေမာ့ရင္းတခ်က္ ငါ ျပံဳးျပခဲ့ခ်င္တယ္…။
ႏွလံုးသားတရာသီ စာလံုး ပ်ိဳးခဲ့တဲ့
ခ်စ္ျခင္းအတြက္ …
နာက်င္ျခင္းတစံုတရာ ထပ္ေပးခဲ့ပါ….ခ်စ္သူ
ငါကိုယ္ ငါ …
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြ နဲ ့လိပ္ျပာခြဲတတ္ ေစ ဖို ့…ေလ ...။ ။
ဒီလိုပါပဲ ..ဒီလိုနဲ ့ပဲ…က်မတို ့ေ၀းကြာခဲ့ၾကတယ္…
“ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အရမ္းေကာင္းခဲ့တဲ့ မ ကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ခ်င္ပါတယ္..
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ခဲ့ေတာ့ဘူး မ…
အခ်စ္ဆို တာ အရာ၀တၳဳတခုလို တေနရာကေန တေနရာ အလြယ္တကူ လႊဲေျပာင္းယူလို ့ရတဲ့ အရာ
မဟုတ္ခဲ့ဘူး မ ရယ္…မကို ခ်စ္ဖို ့ၾကိဳးစားမိတိုင္း သဲ မ်က္ႏွာႏုနုေလး က
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းထဲ ေျပးေျပး၀င္လာတယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာသလို ကၽြန္ေတာ့္ ဘက္က
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးခဲ့ မိရင္ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ..မ ကို အေပ်ာ္တြဲ ခဲ့တဲ့ သေဘာထားမ်ိဳး
ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိခဲ့ပါဘူး…”
ေမာင့္စကားသံေတြ က ဟိုးအေ၀းၾကီးက ေျပာေနသလိုလို …တိုးသြားလိုက္…က်ယ္သြားလိုက္…
က်မ မ်က္၀န္းေတြ ေ၀၀ါးလာခဲ့တယ္….
ေမာင္ရယ္…အခ်စ္ဆိုတာ ရွင္းျပဖို ့မလိုတဲ့ ဘာသာေဗဒ တခုပါ…
က်မ မွာ ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ အသိတခုကလြဲ လို ့ဘာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ မွ မထားရဲ ခဲ့ပါဘူး…
က်မ ေမာင့္ ကို ျမတ္ျမတ္ ႏူိးႏူိး နဲ ့ခ်စ္တယ္…
ေမာင့္ရဲ ့အသိစိတ္ဓါတ္ ေမာင့္ရဲ ့သစၥာ ကိုသိရေတာ့ ေလးစားမႈနဲ ့အတူ ပို ပို လို ့ေတာင္ခ်စ္ေသးတယ္..ေမာင္ရယ္...
ေမာင့္ မွာအျပစ္မရွိပါဘူးကြယ္... က်မတို ့ရဲရဲ ရင့္ရင့္ေ၀းလိုက္ၾကပါစို ့....
ေမာင္နဲ ့ဆံုခဲ့တဲ့ ဒီေနရာ ဒီျမိဳ ့ေလးကို သိပ္ခ်စ္တယ္... ပုဆိုးနက္ျပာေလးနဲ ့ေျခေခ်ာင္းသန္ ့သန္ ့ေလးေတြ ကိုခ်စ္တယ္...
ေနာက္ေနာင္ ဘ၀ တခုမွာမ်ား ေမာင္နဲ ့ျပန္ဆံုျဖစ္ခဲ့ရင္...
ေမာင့္ရဲ ့" ခ်စ္ဦးေမ " သီခ်င္းေလးကို အပိုင္ရတဲ့သူတေယာက္ ျဖစ္ခြင့္ရခ်င္ပါရဲ ့...ေမာင္ရယ္
…………………………………………...။ ။………………………………………….
၀န္ခံခ်က္ ။ ။ စာတိုက္မွ က်မဆီသို ့လိပ္မူ၍ေရာက္လာေသာ အမည္မသိသူအမ်ိဳးသမီးတေယာက္၏ ဒိုင္ယာရီအေပၚ ခံစားေရးဖြဲ ့ပါသည္... အမ်ိဳးသမီး၏ ေမြးသကၠရာဇ္မွာ ၁၉ရက္ မတ္လ ၁၉၈၄ ျဖစ္၍ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒိုင္ယာရီကို ျပန္ရယူလိုေသာ္ က်မ ကို ဆက္သြယ္နိူင္ပါသည့္အေၾကာင္း ။ ။ေပးပို ့သူအားလဲ က်မ မသိပါ ။ ။
တကယ္ေတာ့ သူနွင့္က်မ ၏ေတြ ့ဆံုမႈမွာ ကဗ်ာမဆန္ခဲ့ပါ…ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ သာမာန္ကာလွ်ံကာထက္ ပိုမည္ ဆိုရံုေလးသာျဖစ္သည္…
ည၉နာရီ ခန္ ့အခ်ိန္..MRT ဟုေခၚဆိုေသာ အျမန္ရထားတစင္းေပၚမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္ေနေသာ က်မ၏စိတ္ သည္က်မခႏၵာကိုယ္အား အေျပးအလႊားသယ္ေဆာင္၍ဆင္းလာစဥ္ ခဏ တြင္ျဖစ္သည္….
က်မကိုတိုက္၍ ျဖတ္ေျပးသြားေသာသူတေယာက္ကို စိုက္ခနဲ ၾကည့္မိသည္… ထိုသူက က်မ ကိုၾကည့္မေနခဲ့ပါ…
က်မကိုၾကည့္ေနသည္က ထိုလူ၏ အေနာက္ဘက္မွ မ်က္၀န္းတစံု….
ထိုမ်က္၀န္းမ်ားမွာ က်မဆီမွတဆင့္ ၀င္ေရာက္လာေသာရထားဆီသို ့ေရြ ့လ်ားသည္… ထိုေနာက္ေက်ာဆီဘက္သို ့ေငးၾကည့္မိသည့္ခဏ..
က်မ မွတ္ဥာဏ္မွ (Alarm) အလန္း ထျမည္သည္… က်မ ကိုယ္က်မ သတိလက္လြတ္သြားခ်ိန္…က်မ သူ ့ဆီသိုေလ်ွာက္သြားမိရက္သား…ျဖစ္ေနျပီ…
“ အကို က မအူပင္ဂ်ီတီစီက မဟုတ္လား “
“ ဗ်ာ..ဟုတ္တယ္..ညီမကလဲ မအူပင္ကပဲလား “
သူ ့မ်က္လံုးကိုစိုက္ၾကည့္မိသည္… သူ ့မ်က္နွာကလဲ အျဖဴထည္..
ဒါေပမယ့္ သူက်မ ကိုမသိတာကိုေတာ့ တကယ္အံ့ၾသမိသည္…
က်မတို ့နယ္ေက်ာင္းက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္.. တေယာက္နဲ ့တေယာက္မသိရင္ေတာင္ မ်က္နွာျမင္လ်ွင္ ေက်ာင္းကမွန္းသိၾကသည္…
ဒါေပမယ့္သူက မသိ… က်မ ေတြးရင္းျပံဳးမိသြားသည္… ရွင္းျပရမွာပ်င္းသည့္က်မ နွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးေျပာျပမွ သိမည့္သူ ကေတာ့
ျဖစ္ေတာ့မည္မဟုတ္…ထို ့ေၾကာင့္..
“ ေဟာ ..ဟိုမွာရထားလာေနျပီ…အကိုလိုက္သြားရင္သြားေတာ့ေလ…ညီမက ဒီကေန ဘတ္စ္စီးျပန္မွာ “
“ ဗ်ာ…ဟုတ္ကဲ့.. ဟို…ညီမ ဖုန္းနံပတ္ေလးေပးခဲ့ပါလား.. “
“ ေၾသာ္ အင္း.. 81……. ပါ “
“ ဟုတ္ကဲ့ .ေက်းဇူးေနာ္ ...ဒါဆိုကၽြန္ေတာ္သြားျပီ.. “
က်မ ေလွကားမွ ဆင္းလာရင္း ထပ္ျပံဳးမိသည္… ဒါက်ေတာ့လည္တာပဲ…သူက်မ ဖုန္းနံပတ္ကို ၃မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာရေအာင္ေတာင္း
သြားသည္….ဒီေန ့က်မ သူ ့ေၾကာင့္တေယာက္တည္းျပံဳးျဖစ္သည္မွာနွစ္ၾကိမ္ရွိျပီ….
“…….” “…..”
က်မ ဖုန္းကိုငံု ့ၾကည့္လိုက္သည္…သို ့ေပမယ့္နံပတ္က အသစ္…
“ဟယ္လို”
“ညီမ လား..ကၽြန္ေတာ္ ပါ’
“ ေၾသာ္ ကၽြန္ေတာ္လား… “
ဟုတ္သည္ေလ..က်မ မွ သူ ့နာမည္ကို မသိပဲနွင့္
“ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္…ပါ…ဒါကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပတ္ မွတ္ထားေနာ္ ‘
စိတ္ထဲက ေတြးျဖစ္သည္..ခ်က္ခ်င္းၾကီးကိုျပန္ဆက္ေတာ့တာပဲ…
ဖုန္းကိုေျပာျပီး..နံပတ္ကို Save လုိက္သည္… အိမ္နားေရာက္ေတာ့ မတ္ေဆ့ တခုေရာက္လာသည္…
ကိုၾကီးဆီက ထင္၍ဖြင့္အၾကည့္… ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာဆီကပဲျဖစ္ေနသည္….
“ I just arrive home, n u? “
“me 2”
အိမ္ေရာက္ျပီး ထမင္းစား၊ေရခ်ိဳး ခဏနားျပီးခ်ိန္ သူ ့ဆီကဖုန္းထပ္လာသည္…အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ထမင္းစားျပီးျပီလား က
စေမးသည္… ဒီလိုနွင့္ ဖုန္းတစ္နာရီေက်ာ္ ေလာက္ေျပာျဖစ္သည္..
ေနာက္ရက္ေတြ က်မတို ့နွစ္ေယာက္ အတူျပန္ျဖစ္သည္… သူေရာ က်မ ပါ ၉နာရီခန္ ့အထိ… အိုတီ ဆင္းရသည္မွာတူသည္…
က်မတို ့နွစ္ေယာက္စလံုး Jurong West တြင္ေနၾကတာတူသည္… ရထားအနီလိုင္းနွင့္ ျပန္ရတာတူသည္…
မတူသည္မွာ က်မအလုပ္ေနရာက သူ ့ထက္ ၃မွတ္တိုင္ခန္ ့ပိုေ၀းသည္… သူက Woodland က်မ က Yishun …
က်မက Jurong East မွ ဘတ္စ္ကားစီးလ်ွင္အိမ္တန္းေရာက္၍ သူက MRT အစိမ္းလိုင္းေျပာင္း၍ Boonlay အထိ စီးရသည္…
ဒါေတြက က်မသိသည့္တူညီခ်က္ ၊ မတူညီခ်က္ေတြ…
ေနာက္တခုက်မ မသိတာက … သူက သူ ့အလုပ္ေနရာ နီးရာမွ က်မ ရွိရာ မွတ္တိုင္အထိ လာၾကိဳသည္…
က်မ နွင့္အတူ ဘတ္စ္ကားလိုက္စီး၍ က်မ အိမ္ေရွ့နားေရာက္မွာ ဘတ္စ္ကားေနာက္တဆင့္စီး၍ ျပန္သည္..(ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့မသိပါ) ။ ။
“ခ်စ္ျခင္းရဲ ့ဖြဲ ့တည္မႈမွာ… ကန္ ့သတ္ခ်က္တခ်ိဳ ့…ရွိေနလား…
သူ့မ်က္၀န္းညိဳေတြဟာ… က်မရင္ထဲကို ထြင္းေဖါက္၀င္လာခဲ့တဲ့…
ေႏြးေထြးေသာရင္ခုန္သံ …တခ်ိဳ ့တ၀က္ပါပဲ….။ ။”
စကၤာပူေရာက္စကေန အလုပ္၀င္ခ်ိန္အထိ…သူ ့အမ နဲ ့ကလြဲရင္အျပင္မထြက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့သူက…
က်မ သြားရာေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း..အိမ္ကို မကပ္ေတာ့ပါဘူး…
က်မ အလုပ္ေစာဆင္းလို ့သူငယ္ခ်င္းနဲ ့Bugis ေစ်းသြားရင္ေတာင္ သူ ့အလုပ္ျပီးတဲ့အခ်ိန္..၉နာရီ ၁၀နာရီ မွာ
သူဟာ ေနာက္ကေန လိုက္လာခဲ့ပါတယ္….
အဲ့ဒီမွာ ဇာတ္လမ္းစ တာပါပဲ… က်မနဲ ့ပါလာတဲ့ က်မ သူငယ္ခ်င္းက သူ ့ကိုစိတ္၀င္စားပါသတဲ့…
က်မ ကလဲ သူနဲ ့အသိအကၽြမ္းျပန္ေတြ ့ရံု၊ ခင္မင္ရံုဆိုေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္….
ေနာက္ေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပဲ…ေအာင္သြယ္ေပးတယ္ေပါ့ေလ…
သူကို အတင္းေခၚသြားျပီး… က်မ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကိုသြားလည္ပါတယ္…
က်မ ဘယ္သြားသြား သူတို ့နွစ္ေယာက္ကိုေခၚတယ္… သူ ဖုန္းဆက္တိုင္းလဲ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ
ေျပာေျပာ ေနတယ္ေပါ့…
သူကေတာ့ အတင္းကို က်မသူငယ္ခ်င္းကိုေရွာင္ေတာ့တာပါပဲ… သူငယ္ခ်င္းဖုန္းဆက္ရင္လဲ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္…
ျပီးေတာ့ က်မနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္..ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားရေအာင္တဲ့..က်မသူငယ္ခ်င္းကိုေတာ့ ေခၚမလာပါနဲ ့လို ့ဆိုတယ္…
ဇာတ္လမ္းေလးက ရိုးပါတယ္…သို ့ေပမယ့္လည္း အျပစ္ကင္းခ်င္မွလည္း ကင္းေတာ့မေပါ့…ကြယ္…
“တကယ္ဆို က်မ ကခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေပၚ အယံုၾကည္ကင္းမဲ့လြန္းတတ္ခဲ့သူပါ...
သို ့ေပမယ့္လည္း
ခ်စ္သူအသက္သြင္းတဲ့ ဒီမ်က္လွည့္၀င္းထဲမွာပဲ
က်မႏွလံုးသားဟာ ပန္းႏူေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္...
ျမတ္နိုးျခင္းကို က်မကိုယ္တိုင္အေရာင္ျခယ္လိုု ့မ၀ေသးခင္
ခ်စ္သူက လက္ေဆာင္အျဖစ္က်မကိုနွင္းအပ္ခဲ့တယ္ ...။ ။ “
က်မ ရဲ ့ပထမဆံုး ယံုၾကည္မႈဟာ… သူ က်မကို ေလးေလးနက္နက္ ခ်စ္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ…
ထူးဆန္းစြာ ဘယ္အရာကိုမဆို ယံုၾကည္လက္ခံဖို ့ခဲယဥ္း လြန္းသူ က်မ ကေပါ့….
“ တၾကိမ္တခါ…ယံုၾကည္မႈဟာ..
ေရွ့ဆက္မယ့္ ခရီးလမ္းေတြကို ..
အလင္းေရာင္ ဆိတ္သုည္းေစနိုင္သလား…
မိုးေမွာင္က်မွာ ငါမေၾကာက္ပါဘူး ကြယ္…
ျပန္ မလင္းလာမွာကိုေတာ့..
စိုးရိမ္မိတာေပါ့… ။ ။ “
မၾကာေတာ့တဲ့အခ်ိန္ တခုမွာ ခြဲခြါျခင္းနဲ ့က်မတို ့ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္…
ခြဲခြါခ်ိန္ ဟာ တေန ့ေန ့ေတာ့ေရာက္လာမွာပါပဲ…ဒါေပမယ့္ သိပ္ျမန္လြန္းမေနဘူးလား…လို ့…
“ခံျပင္းနာက်ဥ္းတတ္လာတဲ့အခါ…
.အလြမ္းဟာ နင့္နင့္သီးသီး ငိုရႈိက္တယ္…
မလြမ္းေကာင္းေပမယ့္…လည္း
ငါဟာ နင္ရင္းနီးဖူးခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္ေတြအေၾကာင္းေတာင္
စာလံုးေပါင္း ေကာင္းေကာင္းမတတ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ပါ
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးလာတဲ့ သည္းခံနိုင္စြမ္းေတြကို ျမိဳခ်ရင္း
ေပ်ာက္လုဆဲဆဲ လမ္းေတြ အေၾကာင္း
ငါဟာစာ,တစ္လံုးခ်င္းေပါင္းခဲ့ရတယ္...
သည္းသည္းထန္ထန္ မငိုေၾကြးတတ္ေပမယ့္...
ဒါဟာ...
ေပါ့ပ်က္ပ်က္ မ်က္ရည္တစက္ မဟုတ္ခဲ့ရပါဘူးကြယ္....
အတိုင္းအဆ မဲ့စြာ ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု အတြက္....
ငါ့ရင္ဘတ္ လက္ယက္က်င္းေလးထဲ
အလြမ္းေတြ စိမ့္စိမ့္ျပီး စီးဆင္းတယ္...။ ။”
က်မ လြမ္းခဲ့ဖူးတယ္… ဒါေပမယ့္ အလြမ္းေတြဟာ သိပ္ခါးသီးတာပဲကြယ္…
ဖြင့္ မဖတ္ခ်င္ေတာ့ တဲ့ ဒိုင္ယာရီ စာမ်က္နွာေတြ ကို က်မ …ျငင္းဆန္ေနလ်ွက္က သိမ္းဆည္းခဲ့ရတယ္…
နွစ္ေဟာင္းတနွစ္ ဟာ…မ်က္ရည္ေတြ..အလြမ္းေတြ… မရဏေရာင္… အသည္းကြဲ ခန္းေတြနဲ ့….
ဒီအခန္းငယ္ကို က်မ တံခါးပိတ္ပစ္ခဲ့တယ္… ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဖြင့္ျဖစ္ေတာ့ေအာင္ေပါ့ေလ…
“အဲ့ဒီအခိုက္အခါက ငါ့အတၱေတြေလ..
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေၾကြ ေၾကြ က်
တစခ်င္း တစစီ
ေျခခ်စရာ ေျမတစ’ေတာင္ မက်န္တတ္ခဲ့..
………
ျပန္လြမ္းျပန္သိ တမ္းတမိသူအရႈံး
အဲ့ဒီ ခါးခါးသီးသီးသကၠရာဇ္ တခုအတြက္နဲ ့ေတာ့
ေနာက္တခါ ထပ္မရႈံးေစရေတာ့ဘူး
…….
နာက်ဥ္းစရာေတြလဲ
မနာက်ဥ္းတတ္ေစဖို ့
ဒီ သကၠရာဇ္ တခုကိုျဖိဳခ် မယ္
…………
ငါ့ ရာဇ၀င္ထဲ
ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္းတေပါက္တေလေလာက္
ေဖါက္ခ်ထားခဲ့မလို ့
………
ေတြ ့တယ္မွတ္လား
ခ်စ္တတ္ျခင္းတခုေမြးျမဴဖို ့
ငါဘယ္ေလာက္ရင္းႏွီးခဲ့ရသလဲ တဲ ့
အဲ့ဒီ သူ ့ရင္ခြင္ထဲ
ခံစားခ်က္ေတြ ႏွလံုးေသြးေတြ တစက္ခ်င္းေျခြခ်
ေဟာ့ဒီ ငါ့ေခါင္းေပၚက သရဖူတခုနဲ ့သာ
အမိအရလဲခဲ့ရ…။”
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ျခင္းမွာ ယံုၾကည္မႈ ဟာ အေရးပါပါတယ္… က်မ ယံုၾကည္ခဲ့တာက မေ၀းေတာ့တဲ့ မနက္ျဖန္မွာ
က်မတို ့နွစ္ေယာက္ျပန္ဆံုၾကရေတာ့မယ္…လို ့…
အရာရာ ကို မဟုတ္ေပမယ့္ တစံုတရာ ကိုေတာ့ က်မ စိန္ေခၚရဲ ပါတယ္… သူသာ က်မအတြက္ရွိေနခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေပါ့…
နွလံုးသားရဲ ့ေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နာက်င္မႈေတြ ၊ အလြမ္းေတြ နဲ ့ဖြဲ ့တည္ေနခဲ့တဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္ဟာ…
ေသခ်ာျခင္းတခု နဲ ့သူ ့ကိုခ်စ္ခဲ့မိတယ္ဆုိရင္… ဒါကို ရူးသြပ္မႈ တခုလို ့ပဲ ဆိုရမလား…..
“….ရႈပ္ရွက္ခတ္ ေနတဲ့ အမွန္တရားကို ေဆးေက်ာဖို ့
အျဖဴေရာင္ေသြးတစက္ပဲ လိုတယ္…
အိပ္မက္ေတြကိုေနာက္ေယာင္ခံမလိုက္ဖို ့ေတာ့
ငါ့ဦးေႏွာက္ က
စိတ္ကူးေတြကိုအက်ဥ္းခ်ထားေလရဲ ့ …။
ေနာင္တ ဆိုတာ အမည္ေလးလွသေလာက္
ခံရခက္တဲ့ အရာမွန္း
ငါက (မင္းကို)သိေစခ်င္ယံုေလာက္ပါပဲ…
ေလာင္းကစား မဆန္ခဲ့တဲ့
အေလာင္းအစား တခုေပါ့
ေႏြ ဟာပူမွာပါပဲ..
ေႏြ ကိုေႏြ ပီသပါေစ…ေလ…။ “
သူ ့ခ်စ္ျခင္းေတြ ကို စမ္းသပ္ခန္းတခုထဲ ထည့္ျပီး..အရည္ေဖ်ာ္ခ်ဖို ့ က်မၾကိဳးစားတယ္…
ဒါေပမယ့္သူအခ်စ္ေတြက ဓါတ္ေငြ ့တခုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားျပီး က်မ ကို ထြက္ေပါက္မရွိေအာင္ ၀န္းရံထားခဲ့တယ္…
အို …ခ်စ္ျခင္းဟာ ဒီေလာက္ ထြက္ေပါက္မဲ့မွန္း က်မ အခုမွ သိတတ္တယ္ကြယ္… ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်ခဲ့ျပီ…
ဒီအသိဟာ သူ ့ခ်စ္ျခင္းေလွာင္အိမ္ထဲက …မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ ့ အာရံုေလ…
“
ငါ့ကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါ…
ေကာင္ေလးနဲ ့စေတြ ့ခဲ့တဲ့
ဘူတာရံုေလးဆီျပန္သြားဖို ့
ငါ့ ေျခလွမ္းေတြက ငါ့ကိုေစာင့္ေနၾကလိမ့္မယ္…။ ။”
က်မ တို ့တေယာက္နဲ ့တေယာက္ျငိတြယ္ ခဲ့ၾကတယ္…
က်မ တို ့တေယာက္ အျပစ္ကို တေယာက္မျမင္န္ိုင္ေအာင္ ျမတ္နူိးခဲ့ၾကတယ္…
က်မ ကိုယ္တိုင္ ခ်စ္ျခင္းေတြကို အသိဥာဏ္ေပၚ တင္ျပီး ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္…
က်မ တို ့ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖါက္တယ္… အိပ္မက္ေတြကို ပံုေဖၚတယ္…
ျမတ္နိူးျခင္းေတြနဲ ့ ကိုယ္ပိုင္ ကမၻာေလး တခုကို တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္…
က်မ တကိုယ္လံုးမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္ျခင္းေတြဟာ.. သံုးပံုတပံုထက္ ပို မ်ားေနနိုင္တယ္…
ျပီးေတာ့ က်မ သူ ့့အတြက္ ရပ္တည္ေနနိုင္တယ္… ဒါဟာ ခ်စ္ျခင္းရဲ ့အေျဖ တ၀က္ပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္…
က်န္တဲ့တ၀က္ ကေတာ့ ဘာသာေဗဒ မသိေသာ… ပုစၥာ….
“…..အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ဆံုမွတ္ကိုမေရာက္ေသးသေရႊ ့
ဘယ္ေသာအခါမွ ရုပ္ၾကြင္းျဖစ္မသြားဘူး…
အိပ္မက္ ၊ ရာသီ ၊ ျပက္လံုး
အားလံုးရဲ ့အဆံုးမွာ
မင္းခ်စ္ျခင္းေတြကိုသာ ငါ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ …။ ။”
…………………………………………………………………….။ ။…………………………………………………………………………….
(ခ်စ္ေသာ မမ၀ါ ရဲ ့တဂ္ပို ့စ္ပါ… အျဖစ္မွန္တ၀က္ ….စိတ္ကူး တ၀က္ျခယ္သထားမိခဲ့ပါတယ္… )
ျဖစ္မ်ားျဖစ္ေနေလမလား
ရွင္က က်မ အား
ဘ၀အဆက္ဆက္ တိုက္စားခဲ့ေစေသာ က်ိန္စာ...
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ခ်ိဳသလား ၊ခါးသလား..
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့မ်က္၀န္းေတြ အမူအက်င့္ ကင္းမဲ့ေနခဲ့
သစၥာဆိုတာ ဘာ , ဘာသာစကားမ်ားလဲ
ျဖစ္နိုင္ရင္ ေျဖပါ...
ညေတြကိုေျခရာေကာက္ရင္း...
အိပ္မက္ေတြကိုလက္စေဖ်ာက္ပစ္ခဲ့တယ္...
မနိူးမွာစိုးခဲ့တဲ့ စိတ္နဲ ့ ဘယ္တုန္းကမွ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ဘူး..
တဖ၀ါးမခြါ ဆိုတဲ့စကားသံေတြက
အနားမွာပံုျပင္သာသာ တိုက္ခတ္ေနေလေတာ့
ငါရူးတာ...ရက္ရက္စက္စက္ နိုင္လြန္းေနတယ္...
ဒီမွာ …ရွင္တို ့ေတြ အိပ္မက္ေတြကို
တဘ၀စာ စားသံုးဖူးသလား
………………………….
အာ....မစားနဲ ့
အဲ့ဒါ ပက္ပက္စက္စက္ ခါးတယ္....။ ။
