လက္တန္းခ်ေရးလိုက္တဲ့ အဲ့ဒီကဗ်ာမွာ...
သိကၡာေတြ မာနေတြနဲ ့
ပူေလာင္စြာ...
မ်က္၀န္းတစံုရဲ ့လွည့္စားမႈမွာ ..
မွားယြင္းစြာ...
ျပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းစြာ...
ဒီလိုနဲ ့...
ငါ မလင္းလက္နိုင္ေတာ့တာ ၾကာခဲ့ပါျပီ...
ကံေကာင္းေထာက္မ စြာ...
ၾကယ္ပြင့္ေလးတခုကို ဖမ္းယူဆုပ္ကိုင္ရင္း...
ေလာကအျပင္ဆီ..ငါလိုက္ခဲ့ျဖစ္တယ္...
ဟိုးအတိတ္ေကာင္းကင္ျပင္မွာေတာ့...
ငါ့အလင္းျပတိုက္ကေလးဟာ...
မာနခိုးေတြတလက္လက္ထရင္း...
လင္းလို ့ခ်င္းလို ့က်န္ရစ္ခဲ့ေလရဲ ့....။ ။
;;
Subscribe to:
Posts (Atom)
