အမွန္က ဗ်ိဳင္းလည္း ...မနားဖူးဘူး...
ဒီလိုပဲ...
အလြမ္းနဲ ့ယွဥ္ရက္သားးး
သူ ့ဟာ သူ လြမ္းနာက်ေနခဲ့တဲ့ ေပါက္ပင္....
မ်က္ရည္ မရွိသလို သက္ေသ မရွိဘူး...
ေက်ာက္ထက္ အကၡရာ တင္စရာ...
တူသားေပသား တက် ...
အိပ္မက္ျပာ အေဟာင္းအႏြမ္းေတြေတာ့ ရွိေလရဲ ့...
တကယ္ပါပဲ...
မလြမ္းေလာက္ပါဘူး လို ့ ကိုယ္ေျပာေတာ့ ...
ခ်စ္ျမတ္ျခင္း က မဲ့ ျပံဳး ျပံဳး လို ့....
"ဘယ္သူ ့ကို မွ မျမဴဆြယ္ခဲ့ေသးဘူး.."
မာန ပ်ိဳေတြ ျပန္အသက္၀င္လာခဲ့...
ဒီမွာ...
စိတ္ခ် လက္ခ် ထားခဲ့နိုင္တယ္..
က်ရာေနရာ အပင္ျဖစ္ေျမာက္နိုင္တယ္ ဆိုတာ...
မင္းသိနွင့္ခဲ့ျပီးသားပဲ မဟုတ္လား.. ။ ။
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
