ႏွလံုးသားဟာ...
အတၱေတြ နဲ ့ရွင္သန္ေနတဲ့ အရပ္ကေန
အလြမ္းေတြ နဲ ့ အုပ္ဖြဲ ့ပ်ံသန္းေနခဲ့တယ္...
ဆႏၵ နဲ ့ ဘ၀ကိုတည္ေဆာက္ခြင့္ မရွိသူအဖို ့
စိတ္ကူးဆိုတဲ့ေတာင္ပံတစံု ဟာလည္း
ေက်နပ္စရာေပါ့
အတၱ ပံုေဆာင္ခဲေတြကို ေက်ာခိုင္းထားေပမယ့္
အၾကားအာရုံဟာ...နင့္ရဲ ့အသက္ရွဴ သံတိုင္းကို
မွတ္တမ္းတင္ေနခဲ့တယ္ေလ...
ဟိုး...အေ၀းကို လြင့္စင္သြားေစဖို ့ အခါခါ ပ်ံသန္းခဲ့ေပမယ့္
ရုန္းမထြက္နုိင္ခဲ့ျပန္ဘူး
မ်က္၀န္းေတြက
ညဳိ ့ညဳိ ့မႈိင္းမႈိင္း အုံ ့ဆိုင္းလာတယ္...
စကားလံုး ေျပျပစ္ျခင္း မေျပျပစ္ျခင္းေတြက..
အစဥ္သင့္ သလို တိုက္ခတ္လို ့
ႏွလံုးသား တစံုက ေတြေ၀စြာ လႈပ္ရမ္းလို ့
ဆႏၵ ေတြသိပ္သည္းလာတဲ့အခါ...
ဒီလို နဲ ့ပဲ....................
လြမ္းခဲ့ရတယ္..............
လြမ္းေနခဲ့တယ္............
လြမ္းေနဆဲပါပဲကြယ္......။ ။
6 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ထူးအိမ္သင္ကို လြမ္းတယ္ေျပာတာလား...
း)
တကယ္ကို တစ္ခါတစ္ေလလြမ္းစရာပါပဲေနာ္...
ေပ်ာ္ပါေစ
စိတ္ကူးဆုိတဲ့ေတာင္ပံတစ္စုံဟာလည္း
က်ေနာ့္အေတြက္ေတာ့ေက်နပ္စရာေပါ့
အစ္မေႏြးရယ္.......။
လက္ရွိဘ၀ေလးနဲ ့ထပ္တူက်ေနခဲ့လုိ ့ကဗ်ာေလးကုိသေဘာက်မိတယ္ဗ်ာ.....။
အတၱေတြ နဲ ့ရွင္သန္ေနတဲ့ အရပ္ကေန
အလြမ္းေတြ နဲ ့ အုပ္ဖြဲ ့ပ်ံသန္းေနခဲ့တယ္...
ဟိုး...အေ၀းကို လြင့္စင္သြားေစဖို ့ အခါခါ
ပ်ံသန္းခဲ့ေပမယ့္
ရုန္းမထြက္နုိင္ခဲ့ျပန္ဘူး
ေကာင္းလိုက္တဲ့စာသားေတြ ပါပဲညီမေလးေရ