ေမ့ေနတတ္တဲ့ လူတေယာက္အတြက္
သတိရတတ္ ျခင္းေတြေပးဖို ့ရာ
ငါ့မွာ လံုေလာက္တဲ့တမ္းတခြင့္မရွိဘူး.......။
"ဘာလို ့မျဖစ္နုိင္ရမွာလဲ?" လို ့ေမးေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္
ဘ၀ ၇ဲ ့ကံဆိုးျခင္းေတြကိုျပန္အစေဖၚဖို ့
ငါ့မွာ...သတၱိ မရွိဘူး........။
ေျမနိမ့္ရာ လွံစိုက္တတ္တဲ့ လူ ့သဘာ၀ကိုသိထားေပမယ့္
သူတို ့အထိုးနွက္ခံဘ၀ကို ျငင္းပယ္နုိင္ဖို ့
ကုန္းျမင့္ျမင့္ေတြ...ငါ့ဘ၀ မွာမရွိဘူး...။
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လို ေျပာင္းလဲ ေျပာင္းလဲ
အျမဲတမ္းငါ့ဘက္မွာ ရွိေနခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူတေယာက္
ငါ့ဘ၀ ထဲကထြက္ခြါ သြားတဲ့အခါ.....
"တေယာက္တည္းမထားခဲ့ပါနဲ ့" ဆိုတဲ့ရင္ထဲကစကား
ေျပာဖို ့မတန္တဲ့ငါ့အတြက္
တားျမစ္ခြင့္ ဆိုတာ ..........
ငါ့မွာမရွိခဲ့ဘူး..............။
( ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ေလာက္ တုန္းက စုဗူးမွာေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ)
5 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
လက္ခံမခံေတာ့ သူ႕အပိုင္းေပါ့ ...
တုိင္ဆုိင္စြာနဲ႔ ရင္ကုိထိေစတယ္
ေျပာခ်င္တဲ့စကားလံုးေတြက
ကဗ်ာထဲ အကုန္ေရာက္ေနသလုိပါပဲ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္၊ ကဗ်ာကုိ
သူၾကင္မွ ကိုယ္ ၾကင္ေပါ့
ဂ်င္းစိမ္း နဲ႕ မိတ္သလင္းေပါ့
မတားနဲ႕ မတားနဲ႕ သူလမ္းသူ႕သြားပါေစဗ်ာ
ဟ .... ဟ ေနာက္တပါ
အဲေလာက္ ကိုယ့္ ကို ကိုယ္ အပင္ပန္းမခံပါနဲ႕
ခင္တဲ့
Ree Noe
သတိရတတ္ ျခင္းေတြေပးဖို ့ရာ
ငါ့မွာ လံုေလာက္တဲ့တမ္းတခြင့္မရွိဘူး.......။"
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္၊ ပထမဆံုးအၾကိမ္ လာလည္သြားပါတယ္။ :)