♥ ♥ ♥ အတၱပံုရိပ္ ♥ ♥ ♥

ေျပာရမည္ ဆိုလ်ွင္ ဟိုစကားပံု အတိုင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္…à “ကိုယ္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္း “
အဲ...ျပန္လွန္ရမည္ဆိုသည့္ အျဖစ္ကေတာ့ နည္းနည္းရွက္ဖို ့ေကာင္းပါသည္..(ေဘာင္းဘီတို၀တ္ထားမိလ်ွင္ေတာ္ေသးသည္) :-P
ဒါေပမယ့္ လူစံုတုန္းရွင္းျပရဦးမည္…
တကယ္ေတာ့ က်မ သည္ မစားရ ရွိပါေစ…အိပ္ရလ်ွင္ျပီးေရာ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္…
က်မ ရံုးတက္ခ်ိန္သည္ ၈နာရီျဖစ္၍ အိပ္ရာမွ ၇နာရီ ေတာ္ေတာ္ေက်ာ္မွထပါသည္…
ဒါကို သိသြားေသာ က်မ ၏ Personal Boss ေလးသည္ သူနွင့္စၾကိဳက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ မနက္ ၇နာရီတိုင္းဖုန္းဆက္
ႏႈိးပါေတာ့သည္… သူ ပထမဆံုးဖုန္းဆက္ႏႈိးသည့္ေန ့ကဆိုလ်ွင္ က်မ Alarm မွတ္၍ ထထ ပိတ္သည္မွာ ၃ေခါက္ခန္ ့ရွိမည္.. J
က်မ လိုႏူးႏူးညံ့ညံ့ မေျပာတတ္ မေနတတ္ေသာမိန္းမ တေယာက္ကို ပထမဆံုး ကဗ်ာဆန္ဆန္ ခ်စ္သူ ့အသံႏွင့္ ႏႈိးထခြင့္ေပးခဲ့သူမွာ
သူျဖစ္ခဲ့ပါသည္… (က်န္ခဲ့ေသာသူမ်ား သည္ က်မ အေၾကာင္းသိ၍ ဘယ္သူမွအပင္ပန္းမခံၾကပါ)
သူတေယာက္ပဲ က်မ ကိုစိတ္ရွည္ရွည္ႏႈိးနုိင္ပါသည္…ပထမတၾကိမ္ဖုန္းေခၚသည္…က်မ က “၅မိနစ္ ပဲ..၅မိနစ္ပဲ” ဟုေျပာကာျပန္အိပ္သည္..
ဒီလို၅မိနစ္ သံုးခါေလာက္ျပန္ေခၚျပီးလ်ွင္ေတာ့ က်မ နူိးပါျပီ…
ဒီလိုနဲ ့ပဲ သူ ့အသံႏွင့္ ႏႈိးထ ရန္ က်မ ယွဥ္ပါးလာခဲ့ေသာတေန ့တြင္ က်မ တို ့ႏွစ္ဦးခြဲ ရရန္ အေၾကာင္းျဖစ္လာပါသည္…
ဒီလို ႏွင့္ပဲ တေယာက္တေနရာစီေ၀းသြားခဲ့ေတာ့ က်မ ရုံးခ်ိန္ေတြ ေနာက္က် သည္… ( Time Discrepancy Report ခဏ ခဏေရာက္သည္)

သူမဆက္နုိင္ေတာ့ ကိုယ့္ေဒါသနဲ ့ကိုယ္ တေန ့၃ခါ ဖုန္းဆက္ရာမွ ဖုန္းေဘ ၄၀၀ ေက်ာ္က် သည္..
မ်က္ရည္တဖက္..ႏွပ္ေခ်းတဖက္ ထြက္ရပါသည္..
ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ေဒါသႏွင့္ကိုယ္ “ အေတာင္ပံပါရင္မင္းဆီကို “ ေတာ့သည္ …
၃ ရက္ပိတ္လ်ွင္ ၃ရက္ျပန္သည္၊ တပတ္ရလ်ွင္တပတ္ျပန္သည္….
(ထိုစားရိတ္ေတြနွင့္ပင္ က်မတို ့မဂၤလာ၂ခါ ေဆာင္၍ရနုိင္သည္ :-P)

ဒုတိယ အေခါက္က်မ ဒီျပန္ေရာက္ေတာ့.လြမ္းလြမ္းနဲ ့ဖုန္းထဲမွသီခ်င္းနားေထာင္ရင္း Recording တခုၾကားရသည္…
“ ကေလးေလး ထေတာ့ ၇နာရီထိုးျပီ…ကေလးေလး ထေတာ့ ၇နာရီထိုးျပီ…ေလ” တဲ့… ဟိ…
က်မ လဲ…ရယ္ခ်င္သြားတယ္…သူဘယ္တုန္းက ယူသြင္းေပးထားလဲေတာင္မသိ…ဘူး…
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္က်မ ကေတာ့ အဲ့ဒီအသံေလးနဲ ့ပဲ Alarm ေပးျပီး အိပ္စက္ျခင္းမွနူိးထပါတယ္…

အခုေတာ့ သူလဲ က်မ အနားျပန္ေရာက္ေနပါျပီ… မို ့မို ့ သီခ်င္းထဲကလို…
“ အရာရာ အဆင္ေျပေနပါျပီ… “ ေပါ့…
အခုေတာ့ က်မလဲ …သူ ရဲ ့အသံအစစ္ေလးနဲ ့ပဲ အိပ္ရာျပန္ထေန ရပါျပီေပါ့… ေနာ္…. ။ ။


ငယ္ေလး ရ ဲ ့ကိုၾကီး က တဂ္၍ ၾကြားပါသည္… :-P…
တနည္း က်မ ဘေလာ့ေလးကိုလာလည္ၾကသူ အေပါင္း စိတ္ဆင္းရဲ စရာေတြပဲ အျမဲေတြ ့ေန ဖတ္ေနရသျဖင့္..ဤစာကို..
ေရးလိုက္ရပါေၾကာင္း…။ ။