အခုေတာ့လည္းအရာအားလံုးဟာ..
မယံုနိုင္စရာေကာင္းလွေအာင္
နာက်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္...
ေၾကကြဲတိတ္ဆိတ္ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ....
ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ ့
ဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့နွလံုးသားတခုထဲမွာ
ဘာေတြကိုမ်ားထပ္ျပီးေမ်ွာ္လင့္ထားနိုင္ဦးမွာလဲ...
ကို ့ရဲ ့အခါလြန္ေနာင္တေတြက က်မ ကိုတိတ္တဆိတ္က်ိန္ဆဲတယ္...
တၾကိမ္တခါမက ပြင့္ကာျပခဲ့ေပမယ့္လည္း...
ရနံ ့မဲ့ခဲ့တဲ့က်မအတြက္
ကို ့အမူအယာေတြက လည္း
အမႈမွတ္မဲ့ခဲ့ပါတယ္...
နာက်င္မႈအမ်က္ေတြ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ခဲ့ရေပမယ့္
ငါကိုယ္တိုင္ေရးမယ့္ ငါ့သမိုင္းေၾကာင္းမွာ
စာတေၾကာင္းတေလေတာင္မွ မရိုင္းေစခဲ့ရပါဘူး
ေရရာမႈနတၱိ ၊ မေရရာမႈေတြပဲ တိတိက်က်
တခ်ိန္တခါကရယ္သံလြင္လြင္ေလးေတြ...
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာတေလ်ာက္က
စကားသံေတြအားလံုးေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ ရ ေပါ့... ။ ။
8 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ေအးေလ
ေႏြးက ရွင္းထားျပီးသားကို
ပန္ပန္စာကိုကုန္ေအာင္ မဖတ္ဘူး :D
ေနာင္တေတြ ေ၀းျပီး ေႏြး သူငယ္ခ်င္းလည္း အျမန္ေပ်ာ္ႏုိင္ပါေစ ေႏြးေရ း)
ကဗ်ာႏွစ္ ပုဒ္ကိုၾကည့္ပီးစဥ္းစားေနတာ
ဘာျဖစ္ပါလိမ့္ေပါ့
ေတာ္ပါေသးရဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ငါကိုယ္တိုင္ေရးမယ့္ ငါ့သမိုင္းေၾကာင္းမွာ
စာတေၾကာင္းတေလေတာင္မွ မရိုင္းေစခဲ့ရပါဘူး..
ေကာင္းေလတဲ့ ကဗ်ာေလး...
"ကို ့ရဲ ့အခါလြန္ေနာင္တေတြက က်မ ကိုတိတ္တဆိတ္က်ိန္ဆဲတယ္...
တၾကိမ္တခါမက ပြင့္ကာျပခဲ့ေပမယ့္လည္း...
ရနံ ့မဲ့ခဲ့တဲ့က်မအတြက္
ကို ့အမူအယာေတြက လည္း
အမႈမွတ္မဲ့ခဲ့ပါတယ္..."
ဒီအပိုဒ္ေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကိဳက္သြားမိတယ္။
ငါကိုယ္တိုင္ေရးမယ့္ ငါ့သမိုင္းေၾကာင္းမွာ
စာတေၾကာင္းတေလေတာင္မွ မရိုင္းေစခဲ့ရပါဘူး”
ၿမိဳသိပ္ႏိုင္စြမ္းအား ႀကီးတဲ့ ရင္တြင္းက ပြင့္က်လာတဲ့ နာက်ည္းသံေလးပါလား.........။
အကိုႀကီးေကာ္ယူလာမယ္ေလ
ကြဲေနတာေလး ကပ္ေပးမလို ့
ဟီးးးး
ေၿပာၿဖစ္ေအာင္ေၿပာလိုက္ေနာ္....
ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္