ေနရာေဟာင္းမွာ….
အနာဂတ္သစ္ေတြ မရွိနိုင္ေတာ့ေပမယ့္….
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ ရယ္သံေလးေတြ…
ျပန္ခံစားနိုင္မယ္…
ေနရာေဟာင္းမွာ….
ေျခလွမ္းသစ္ေတြ မရွိနိုင္ေတာ့ေပမယ့္…
တက္ၾကြလန္းဆန္းခဲ့တဲ့..ေျခသံေလးေတြ…
ျပန္ၾကားေယာင္နိုင္မယ္….
ေနရာေဟာင္းမွာ…
အိပ္မက္သစ္ေတြ ထပ္မရနိုင္ေတာ့ေပမယ့္…
ႏူးညံ့ျဖဴစင္တဲ့ အျပံဳးေလးေတြ…
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းစြာ…
ျပန္ျမင္ေယာင္ေစမယ္….
ေနရာေဟာင္းတုန္းက …
ေနရာသစ္က အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြေမ်ွာ္မွန္း..
ဘယ္အရာက အစစ္နဲ ့အတုမွန္းလဲ မကြဲျပားခဲ့ၾကျပန္ဘူး...
အခုေတာ့ ေနရာသစ္မွာ…
အေကာင္းဆံုး (ထင္ခဲ့တဲ့) အရာေတြ ကို ေတြ ့ခဲ့..
ျပည့္စံုျခင္းလို ့(ထင္ခဲ့တဲ့) အရာတခ်ိဳ ့ကိုရခဲ့...
ျပီးေတာ့...
လူသားမဆန္တဲ့ ရင္ခုန္သံတခ်ိဳ ့လဲရွိေနခဲ့...
ဒါေပမယ့္ ...
တခုတ္တယ အလြမ္းေတြနဲ ့...
တယုတယေခါက္သိမ္းထားခဲ့ရတဲ ့
အိပ္မက္ေဟာင္းေလးကေတာ့...
အဲ့ဒီ ေနရာေဟာင္းေလးထဲမွာ...
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ….
ပ်ံသန္းဖို ့အားယူေနေလရဲ ့....။ ။
( ေႏြးေထြးေသာ အမိေျမနွင့္...ဂ်ီတီစီေက်ာင္းေတာ္သို ့အမွတ္တရ...)
3 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
အပူလွိဳင္းျဖတ္လို႕...
းဝ)
ကိုယ့္စိတ္ကိုသာ...
မလိမ္တတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ၾကည့္ စမ္းပါ...
ေကာင္းလိုက္တဲ့ စကားလံုး
ဗညားရွိန္
http://www.lynnkhitdeno.blogspot.com/