ဒါေတြ အားလံုး အစိမ္းသက္သက္ပဲ...
ငါ့အတြက္ လံုျခံဳရာ ေဖြရွာမရခဲ့...
အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုးလည္း...
ေနသားတက်....
ရက္စက္တယ္...
တကယ္က နာက်င္မႈ ေတြမွာ မ်က္ရည္မပါဘူး....
မိုက္မဲျခင္းေတြ ကသာ ေဆြးေျမ့ျခင္း ကိုရွာေဖြ ေတြ ့ရွိ...
မေျပာမဆို ထြက္သြားလည္း သြားရဲ ့...
“အခ်စ္ “က လက္ေပါက္သိပ္ကတ္တယ္...
ေဟာ…
တကယ့္ကို ....
ရယ္စရာမ်က္လွည့္ တကြက္ပဲ...
သူ ့ရင္ထဲ မွာ မီးေတာက္...ေတြနဲ ့... ။ ။
1 Comment:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ဒီလိုပဲ...
အလြမ္းနဲ ့ယွဥ္ရက္သားးး
သူ ့ဟာ သူ လြမ္းနာက်ေနခဲ့တဲ့ ေပါက္ပင္....
း)
ငါ့ညီမကဗ်ာက စားသားထက္ ခံစားခ်က္ေတြ ေကာင္းေနတာမ်ားတယ္ း)
ဖတ္ျပီး တခုခုေတာ့ ခံစားလိုက္ရစျမဲပဲ
ခင္မင္တဲ့
ကိုဗညား