လြင့္ထြက္ခြဲခြါခဲ့ ရတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြမွာ
ခေရပန္း ရနံ ့ေတြသင္းတယ္
လြမ္းရတဲ့ေဆာင္းညေနေတြဟာ
သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ ့လွပတဲ့ကံ့ေကာ္ေရာင္ညေနခင္းေတြ……။ ။
ဘ၀အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ပင့္သက္တခ်က္ရိုက္ခတ္မိတိုင္း
အဲ့ဒီျပည့္စံုလွပတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြအေၾကာင္း
ငါ ျပန္ေတြးရင္ ေႏြးေထြးတယ္…..။ ။
ခြဲခြါခဲ့ရေပမယ့္
တို ့တေတြဟာ မကြဲကြာခဲ့ၾကဘူး…
ငါတို ့အတူျဖတ္သန္းစီးဆင္းခဲ့ၾကတဲ့
လႈိက္လွဲေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြအား
ေဟာ့ဒီ ငါ့နွလံုးသားထဲမွာ
အထားအသိုမမွားေအာင္ အျမဲသိမ္းဆည္းထားခဲ့တယ္…။ ။
တကယ္ေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ ငါပိုင္ဆိုင္ေတာ့တာဆိုလို ့
နင္တို ့ငါ့အေပၚထားတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြရယ္
ငါ နင္တို ့အေပၚထားတဲ့ ေလးနက္ျခင္းေတြရယ္ပဲ ရွိမယ္…။ ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါတို ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ …
ဟိုး မိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာအကြာ…
တည္ေနရာေပါင္းစံု က…
ေႏြးေထြးတဲ့နွလံုးေသြးေတြ …
တေသြးတည္း ၊တသားတည္း စီးဆင္းေနခဲ့ ၾကစျမဲပါပဲ…။ ။
11 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ေႏြးေႏြးေရ ကဗ်ာေလးေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြကိုအရမ္း သတိရသြားပါတယ္။
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္
ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
မိတ္ေဆြ ဆိုတာထက္ ပိုေလးနက္ပါတယ္
အႏွစ္နာခံတဲ့မိတ္ေဆြ.ကေတာ့..ရွားတယ္ေနာ္
သူငယ္ခ်င္းက "ေပါတယ္" တဲ့...
အဲဒါ ေႏြးေႏြးသဲမြန္ကို ေျပာသြားတာ ျဖစ္မယ္...
(အဟား.. စတာေနာ္)
ပိုၿပီး သတိရမိတယ္ဗ်ာ
ကဗ်ာ
သူ ငယ္ ခ်င္းဆုိတာ ခ်စ္သူထက္ကုိ ပုိ ၿပီးအ ေလးထားပုိ့
ေကာင္း ပါ တယ္ ကြ်န္ ေတာ့္ အတြက္ ေတာ့.....