♥ ♥ ♥ အတၱပံုရိပ္ ♥ ♥ ♥

" ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၾကသူမ်ားသို ့... "

ဒီဘ၀မွာ Back Gear မပါဘူး...
ကိုယ္ျမင္သမ်ွ"ေရွ့သို ့"ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြ႔ခ်ည္း...

အၾကိမ္ၾကိမ္ရႈံးနိမ့္မႈေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္လဲက်မႈေတြ အတြက္ ...
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ဖို ့မနည္းအားယူေနရတယ္...

ေနာက္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး တခုလား...
နံရံတခုလား ...
ကိုယ္လွည့္မၾကည့္အားဘူး...
ေသခ်ာတာေတာ့...
 ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္တစံုမရွိဘူး...
အဆံုးအစမဲ့ မ်က္စိစံုမွိတ္ခြင့္လြတ္ေပးမယ့္သူ မရွိဘူး...
အခ်ိန္မေရြးလွည့္ျပန္စရာ အေမ့အိမ္ မရွိဘူး...
" ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေမေမရွိတယ္ " ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းမရွိဘူး...

 ေနာက္လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ဘူး..
...ေနာက္ဆံုးမွာ မက်န္ေအာင္ ေျပးေနရတယ္...
တျပိဳင္တည္းမွာ...
ဣသာမျဖစ္ေအာင္ ေနေနရတယ္...
အဘိဇာမပြား ေအာင္ထိန္းေနရတယ္...
ေရာင့္ရဲတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရတယ္...
တည္ျငိမ္နိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရတယ္...
အေပၚမွာ မာန္မာနေတြ ထပ္မဆင့္ခင္...
အေျခခိုင္ေအာင္...အုတ္ျမစ္ခ်ေနရတယ္...

တကယ္ပါပဲ... တခါတေလမ်ား ကိုယ့္ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္ခ်င္ရင္...
ကိုယ္ေရွ့ေရာက္ေအာင္ ေျပးစမ္းပါ...
ကိုယ္ေစာင့္ေရွာက္တာ ကူညီတာအလိုရွိရင္ ကိုယ့္နံေဘးေရာက္ေအာင္ လာပါ...
ကိုယ့္မွာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ဖို ့ရာ အေျခအေန မေပးလို ့... ။  ။

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ ( ၀၁၊ ၀၁၊ ၂၀၁၄)

ငါမညာခ်င္ပါဘူး...
ဒါဟာ သဘာ၀က်က်ရပ္တည္ျခင္းတမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္...
အခုမွေတာ့... အဲ့ဒီ ေမ့မရျခင္းေတြ အားလံုးကို 'သံေယာဇဥ္'လို ့ အမည္တပ္ခ်င္တယ္...
နင္သာ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ေပါ့....

တစထက္ တစ အေရာင္ေတြစံုလာတဲ့ ေဟာဒီ့ သက္တံ့ေရာင္နွလံုးသားထဲမွာေတာင္....
နင္ နဲ ့အတူ က်ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ အျဖဴေရာင္ေတြ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္လာရင္း...
အလြမ္းသင့္ ခရမ္းေရာင္ေတြကသာ တစထက္တစ နယ္ေျမခ်ဲ ့တြင္လာၾက...

ေနသားမက်သင့္တဲ့ ေနသားတက်ေတြနဲ ့...
ငါ'ကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာင္းလဲ ေနလာလိုက္တာ...
နင္ ေပ်ာ္ေနမယ္ဆို ငါကိုယ္တိုင္ နာက်င္ဖို ့ကိုေတာင္ ေမ့လို ့ေလ်ာ့လို ့...

အလြမ္းေၾကာင့္ ငါမငိုေၾကြးပါဘူး...
မိုးအဆံုး၊ေျမအဆံုး...
ငါ့တေယာက္အတြက္ပဲ နင္ရပ္တည္မႈ အေပးခဲ့ဆံုး ဆိုတဲ့ အသိကသာ ...
ရင္ခြင္ အနွံ ့အျပားတိုးတိတ္စြာထိခတ္ကြဲရွလို ့...

အခုထိ...
ေႏြးေထြးမႈေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ရင္ခြင္ဗလာအေၾကာင္း...
ထိလြယ္ ခုိက္လြယ္ ေပါက္ကြဲလြယ္တဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္အေၾကာင္း...
ေမ့တတ္ဖို ့ငါ မၾကိဳးစားပါဘူး...
နင္ေနတတ္သြားေစဖို ့ပဲ ရည္ရြယ္ရင္း...
....
ဒီလိုပဲေလ...
ေန ့ည အခ်ိန္မေရြး နင္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ ့...
တခ်ိန္တခါက...
ငါ့ အိပ္မက္ေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ အေလာင္ျမိဳက္ခံ ျဖိဳခြဲရင္း...

အခုေတာ့လည္း...
... ေန ့သစ္ေတြ ျဖစ္ထြန္းလာလိုက္တာ...
မင္းမ်က္၀န္းမွာေတာင္ ယံုၾကည္မႈေတြ တစ တစ လင္း လို ့...။  ။

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ ( 29,Nov,2011) 2:00AM

တခါတေလမက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြထဲက လန္ ့မနိူးခ်င္မိေလာက္ေအာင္...
ငါ့မသိစိတ္က တမ္းမက္ေနတုန္းပဲ ေစတန္...

အတိတ္ေတြထဲက...
ႏုနယ္တဲ့ အေတြးေတြနဲ ့ မရင့္က်က္ခဲ့တဲ့ နွလံုးသားတစံုဟာ ...
နင့္ကို ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ တြယ္တာမိခဲ့သလဲ...

အဲ့ဒီ မသိစိတ္ေတြကို ငါမုန္းတယ္....

ဒီ ေရအလ်ွင္ေတြကို ရပ္တန္ ့ေပးပါ...
ေရွ့ေလ်ွာက္ မမုန္းသင့္တာေတြကို ငါမုန္းမိေတာ့မယ္ ေစတန္...
အဲဒါေတြက...
ငါ့ကိုယ္ငါရယ္...
ငါ့သမိုင္းေၾကာင္းတေလ်ွာက္က အမွတ္တရေတြရယ္...

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားလႈပ္ရံု မင္ကုန္ရံု ေပးဆပ္တတ္ခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ...
နင္လိုအပ္တိုင္း ေဖြရွာဖို ့..
ငါ ဆိုတာေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနတတ္ခဲ့တာ...

လံုေလာက္ပါေတာ့ ေစတန္...
ငါ့ဘ၀အခ်ိန္ေတြ ငါ့ေနရာေတြ... ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက နွလံုးသားကိုပါ ...
နင္လိုရာ ျပဳစားခဲ့ျပီး မွ...
လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါေတာ့...

နင့္ အတြက္ ငါ ဆိုတာ...
အနာကပ္တဲ့ ပလာစတာေလးေလာက္သာ ...
တန္ဖိုးရွိခဲ့တာ ပဲ...

ေက်းဇူးျပဳျပီး....
ျပဳစားတာေတြ ရပ္ပါေတာ့ ေစတန္...
ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ နင့္ဆီက... ဘာမွ မျဖစ္သလိုပဲ ...
ငါေျပးထြက္သြားပါရေစ... ။  ။

အမွန္က ဗ်ိဳင္းလည္း ...မနားဖူးဘူး...
ဒီလိုပဲ...
အလြမ္းနဲ ့ယွဥ္ရက္သားးး
သူ ့ဟာ သူ လြမ္းနာက်ေနခဲ့တဲ့ ေပါက္ပင္....

မ်က္ရည္ မရွိသလို သက္ေသ မရွိဘူး...
ေက်ာက္ထက္ အကၡရာ တင္စရာ...
တူသားေပသား တက် ...
အိပ္မက္ျပာ အေဟာင္းအႏြမ္းေတြေတာ့ ရွိေလရဲ ့...

တကယ္ပါပဲ...
မလြမ္းေလာက္ပါဘူး လို ့ ကိုယ္ေျပာေတာ့ ...
ခ်စ္ျမတ္ျခင္း က မဲ့ ျပံဳး ျပံဳး လို ့....

"ဘယ္သူ ့ကို မွ မျမဴဆြယ္ခဲ့ေသးဘူး.."
မာန ပ်ိဳေတြ ျပန္အသက္၀င္လာခဲ့...
ဒီမွာ...
စိတ္ခ် လက္ခ် ထားခဲ့နိုင္တယ္..
က်ရာေနရာ အပင္ျဖစ္ေျမာက္နိုင္တယ္ ဆိုတာ...
မင္းသိနွင့္ခဲ့ျပီးသားပဲ မဟုတ္လား.. ။  ။